احراز هویت (Authentication) و مدیریت دسترسی (Authorization) ممکن است به نظر مشابه برسد ، اما فرآیندهای امنیتی مشخصی در دنیای مدیریت هویت و دسترسی (IAM) هستند. احراز هویت تأیید می کند که کاربران همان کسانی هستند که می گویند هستند. مدیریت دسترسی به آن کاربران اجازه دسترسی به منبعی را می دهد.
احراز هویت قبل از مراحل مدیریت دسترسی انجام می شود. مراحل مدیریت دسترسی پس از فرایند احراز هویت انجام می شود. در فرایند احراز هویت ، هویت کاربران برای دسترسی به سیستم بررسی می شود.
چرا از احراز هویت و مدیریت دسترسی با هم استفاده می شود؟
مدیریت دسترسی فرآیندی است که در آن سرور تشخیص می دهد که مشتری اجازه استفاده از یک منبع یا دسترسی به پرونده را دارد یا خیر. مدیریت دسترسی معمولاً با احراز هویت همراه است تا سرور دارای مفهومی از مشتری باشد که درخواست دسترسی دارد.
احراز هویت چیست؟
احراز هویت عبارت است از تایید اعتبار کاربرانی که ادعا می کنند اشخاص صاحب اطلاعات هویتی مورد بررسی هستند. این اولین قدم در هر فرآیند امنیتی است.
اجازه دادن به کسی برای بارگیری یک پرونده خاص در سرور یا ارائه دسترسی فردی به کاربران برای استفاده از برنامه ، مثالهای خوبی برای تایید اعتبار است.
یک فرایند احراز هویت را از طریق:
رمزهای عبور، نام کاربری و گذرواژه یکی از عوامل تایید اعتبار هستند. اگر کاربر داده های صحیحی را وارد کند ، سیستم اعتبار معتبر را فرض می کند و اجازه دسترسی می دهد.
پین های یکبار مصرف اجازه دسترسی فقط برای یک جلسه یا معامله را می دهد.
برنامه های احراز هویت. ایجاد کدهای امنیتی از طریق یک طرف خارجی که اجازه دسترسی می دهد.
بیومتریک کاربر. برای دسترسی به سیستم، از ویژگی های بیومتریک کاربر که منحصر به فرد هستند استفاده می کند.
در برخی موارد ، سیستم ها قبل از اعطای دسترسی به تأیید موفقیت آمیز بیش از یک عامل نیاز دارند. این شرایط احراز هویت چند عاملی (MFA) اغلب برای افزایش امنیت فراتر از آنچه گذرواژه ها می توانند ارائه دهند ، به کار گرفته می شود.
مدیریت دسترسی چیست؟
مدیریت دسترسی در امنیت سیستم، فرآیندی است که به کاربر اجازه دسترسی به یک منبع یا عملکرد خاص را می دهد. این اصطلاح غالباً با کنترل دسترسی یا امتیاز مشتری استفاده می شود.
در محیط های امن ، مدیریت دسترسی باید همیشه از احراز هویت پیروی کند. قبل از اینکه مدیران سازمان به آنها اجازه دسترسی به منابع درخواستی را ندهند ، ابتدا کاربران باید ثابت کنند که هویت آنها واقعی است.
تفاوت احراز هویت و مدیریت دسترسی
با وجود اصطلاحات مشابه ، احراز هویت و مدیریت دسترسی مراحل جداگانه ای در روند ورود به سیستم هستند. درک تفاوت بین این دو برای پیاده سازی موفقیت آمیز راه حل IAM کلیدی است.
بیایید از یک تشبیه برای ترسیم تفاوت ها استفاده کنیم.
شخصی را در نظر بگیرید که برای باز کردن درب خانه خود به سمت در می رود. آن شخص نیاز دارد:
احراز هویت ، به صورت یک کلید. سیستم قفل درب فقط به کاربرانی که اعتبار صحیح دارند اجازه دسترسی را می دهد. کسانی که کلید درست را داشته باشد.
مدیریت دسترسی ، به صورت مدیریت دسترسی ها. پس از ورود ، شخص اجازه دسترسی به آشپزخانه و باز کردن کمد را دارد.
احراز هویت و مدیریت دسترسی در این مثال با هم کار می کنند. فرد حق ورود به خانه را دارد (احراز هویت) ، و پس از ورود به آنجا ، به مناطق خاصی دسترسی پیدا می کنند (مدیریت دسترسی).
| احراز هویت | مدیریت دسترسی | |
| چه کاری انجام می دهد؟ | اعتبارنامه ها را تأیید می کند | مدیریت دسترسی ها را اعطا یا لغو می کند |
| چگونه کار می کند؟ | از طریق رمزهای عبور ، بیومتریک ، پین های یکبار مصرف یا برنامه ها | از طریق تنظیمات حفظ شده توسط تیم های امنیتی |
| آیا برای کاربر قابل مشاهده است؟ | بله | خیر |
| توسط کاربر قابل تغییر است؟ | تا حدودی | خیر |
| چگونه داده ها حرکت می کنند؟ | از طریق شناسه | از طریق نشانه های دسترسی |
سرویس احراز هویت یوآیدی
سرویس احراز هویت دیجیتال یوآیدی به شما یک نگاه اجمالی به مدیریت دسترسی های کاربر می دهد. به این معنی که در صورت لزوم می توانید به راحتی به سیستم ها و ابزارهای خود دسترسی پیدا کرده و آنها را لغو کنید. در همین حال، به شما امکان می دهد زیرساخت های خود را در انتخاب عوامل احراز هویت محافظت کنید.
به عنوان مثال ، سفارشات تولید را فقط برای کاربران خاصی در دسترس قرار دهید که ممکن است مجبور شوند با استفاده از ویژگی های بیومتریک، احراز هویت کنند. یوآیدی با احراز هویت سامانه سجام برای دریافت کد بورسی و احراز هویت سامانه ثنا، امنیت و سرعت ارائه خدمات را به کاربران و ارائه دهندگان خدمات به ارمغان آورده است.
