عناوین پست:
ما به طور طبیعی هویت را از طریق حضور انسان‌ها درک می‌کنیم، اما در فضای دیجیتال امروز باید با انواع دیگر هویت سازگار شویم. در حال حاضر، روش‌های احراز هویت دیجیتال ارائه شده، تضمین نمی‌کنند که یک شخص کاملاً در فضای مجازی احراز هویت شود و در واقع تنها نام کاربری و رمز عبور ابزار احراز هویت است. در فضاهای فیزیکی، هنگامی که با افرادی که به آنها اعتماد داریم تعامل می‌کنیم، خواه اعضای خانواده یا همکاران، به طور خودکار هویت شخص را شناسایی می‌کنیم. وقتی به دیدار پدرتان می‌روید، او کد تأییدی را برای شما ارسال نمی‌کند، بلکه شما را به طور طبیعی شناسایی می‌کند. این فرآیند نیز باید در احراز هویت در فضای مجازی توسط هوش مصنوعی اجرا شود.
ایجاد زنجیره اعتماد در فضای مجازی
همچنان که در فضای حقیقی مرسوم است و اعتماد به هویت یک فرد از طریق ارائه یک مدرک شناسایی صادر شده توسط دولت (به عنوان مثال کارت ملی) تحقق می‌یابد، در فضای مجازی نیز باید چنین روندی طی شود تا اعتماد در این فضا نیز ایجاد شود. همچنین باید از حضور فیزیکی فرد در فضای مجازی با استفاده از ویژگی‌های بیومتریک و تشخیص زنده بودن تصویر نیز اطمینان حاصل کرد که فرد به صورت فیزیکی وجود دارد (اتفاقی که در فضای حقیقی نیز می‌افتد). اعتماد در ابتدای تعاملات آنلاین، ساخته شده و برای تعاملات آتی و احراز هویت‌های بعدی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مراحل احراز هویت دیجیتال و نقش آن در ایجاد زنجیره تامین
به طور خلاصه می‌توان گفت مراحل احراز هویت دیجیتال در یوآیدی، که شبیه فرآیند احراز هویت در فضای حقیقی است، به صورت زیر است:
- شما یک ویدیوی ۵ ثانیه‌ای سلفی از خود می‌گیرید.
- برای احراز هویت بر اساس یک مدرک معتبر، شما در مرحله بعد عکسی از کارت شناسایی خود می‌گیرید.
- از روی ویدیو سلفی، تشخیص زنده بودن برای حصول اطمینان از حضور فیزیکی صاحب حساب انجام می‌شود ضمن اینکه در حین بررسی زنده بودن تصویر، داده‌های بیومتریک کاربر ضبط و به هویت دیجیتالی او متصل می‌گردند.
تشخیص زنده بودن باید در حین تطبیق ویدیو سلفی و ثبت ویژگی‌های بیومتریک صورت گیرد و حضور انسان را تأیید کند؛ این تکنولوژی هویت بیولوژیکی فرد را به مدارک شناسایی او متصل می‌کند. این تمام آن چیزی است که برای ساخت زنجیره‌ای از اعتماد باید انجام داد..
استفاده از ویژگی های بیومتریک؛ پایه و اساس زنجیره اعتماد در فضای مجازی
پایه و اساس ایجاد یک هویت امن دیجیتال قابل اعتماد، روند تبدیل اطلاعات آفلاین به داده‌های دیجیتالی است. مشتریان جدید، در هنگام ثبت‌نام لازم است که از طریق یکی از ویژگی‌های بیومتریک آنها مانند چهره، یک هویت دیجیتالی برای خود ایجاد کند. مدرک شناسایی دولتی، استانداردی قدرتمند برای احراز هویت بوده و زمانی که توسط کاربر در حین ثبت‌نام ارائه شود، پایه و اساسی قدرتمند برای احراز هویت‌های مورد نیاز آتی ایجاد می‌کند.
روند ذکر شده، یک زنجیره اعتماد است و این اطمینان را می‌دهد که همه افراد ثبت نام شده در یک سیستم دقیقا همان شخصی هستند که ادعا می‌کنند؛ این روند در نهایت از ایجاد حساب‌های کاربری تکراری که چالش امنیتی بزرگی هستند جلوگیری می‌کند. در نتیجه یک کاربر واقعی، تنها یک حساب کاربری ایمن دریافت می‌کند. اما بدون ارائه مدرک شناسایی دولتی، بررسی ویژگی‌های بیومتریک، به‌مثابه ایجاد امنیت بدون مسئولیت‌پذیری است.
اعتماد در فضای مجازی و تجربه کاربری
تقاضای کاربران در دنیای آنلاین امروز، که خواستار یک تجربه کاربری سریع و آسان در هنگام ورود به سیستم هستند، اغلب برخلاف آن چیزی است که برای ایجاد یک هویت امن احراز شده و قابل اعتماد مورد نیاز است. با این حال، امروزه راهکار یوآیدی می‌تواند که ترکیبی از بررسی مدارک شناسایی، عکس سلفی و تشخیص زنده بودن را در کنار هم در دستگاه‌هایی از جمله تلفن همراه هوشمند، لپ تاپ یا رایانه‌های شخصی ارائه کند. بنابراین با حضور شخص و مدرک شناسایی دولتی، با بکارگیری تحلیل بیومتریک، یک هویت کامل برای کاربر تایید می‌شود، نه اینکه فقط یک مالک دستگاه ناشناس ایجاد شود. به عبارت دیگر: هویت تقریبی را می‌توان با هویت دیجیتالی کاملاً منحصر به فرد جایگزین کرد.
زنجیره اعتماد، که از طریق یک فرآیند ساده، خودکار، هدایت شده توسط هر کاربر نهایی ایجاد می‌شود، تضمین می‌کند که از همان ابتدا، همه افراد یک سیستم شناخته شده، مجاز و دارای مجوزهایی هستند که تنها خودشان می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند: و آن مجوز ویژگی‌های بیومتریک آنها است.
