اصل “فقط یک بار” یا TOOP در اروپا چیست ؟

قانون فقط یک بار
فهرست مطالب

نویسنده: حامد اکبری، پژوهشگر سیاست‌گذاری دولت الکترونیک و اقتصاد استارت‌آپ‌ها

the once only principle قانون یا اصل “فقط یک بار” یا TOOP نام طرحی زیر ساختی و بلند پروازانه در اروپا است که علیرغم ظاهر و ماهیتی کاملاً فنی و از جنس فناوری اطلاعات، در واقع طرحی به مثابه یک سیاست است که می تواند در آینده فناوری اطلاعات و دولت الکترونیک و همچنین رشد بخش خصوصی اروپایی نقش ویژه و تاریخی ایفا کند. این پروژه از ژانویه ۲۰۱۷ آغاز شده است و بنا دارد به مدت ۳۰ ماه با همکاری کشورهای مختلف اروپایی در چند حوزه مشخص مرحله اجرای آزمایشی خود را گذرانده و بعد از حل و رفع مشکلات احتمالی و اجرایی به عنوان یک سیاست اروپایی در سراسر قاره اروپا به اجرا گذاشته شود. آنچه این یادداشت قصد پرداختن به آن را دارد در ابتدا شرح اجمالی پروژه و در ادامه تشریح بعد خلاقانه یک پروژه بین المللی است که در ابعاد مختلف برای الگوبرداری دولت الکترونیک کشور ایران بسیار الهام بخش خواهد بود.
طرح “فقط یک بار” که بصورت مخخف آنرا Toop می نامند، در اروپا برای پاسخ دادن به مشکل مشخصی در بوروکراسی اداری تعریف شده است. هدف این طرح، حذف رد و بدل کردن مدارک حقوقی، هویتی، خدماتی، بازرسی، پزشکی و تحصیلی به صورت کاغذی در تمام سطوح خدمات اداری در دستگاه های دولتی، بین شهروندان با دولت ها، اشخاص حقوقی (شرکت ها) با دولت ها و همچنین شرکت های بین المللی در تعامل با شرکت های دیگر است.
اجرای این طرح از دو الگو پیروی می کند. الگوی نخست، متصل کردن تمام بانک های اطلاعاتی کشورهای حوزه اروپا است که شامل ۱۹ کشور عضو اتحادیه و ۲ کشور دیگر خارج از اتحادیه اروپا که در پروژه مذکور حاضر هستند و حدود ۶۰ سیستم اطلاعاتی و پایگاه های آن که ذیل یک کنسرسیوم مشترک همکاری خواهند کرد.
الگوی دیگر ایجاد فضایی برای ارائه خوداظهارانه اطلاعات و مدارک قید شده توسط اشخاص حقیقی و حقوقی، فقط به یکی از دستگاه های دولتی و سپس امکان اشتراک گذاری آن ها در تمامی فعالیت های داخل اتحادیه اروپایی است. به عبارت دیگر با این طرح، هر فرد حقیقی و حقوقی فقط یک بار تمامی مدارک و اطلاعات خود را در گوشه ای از اکوسیستم Toop که متشکل از تمامی ادارات ۲۱ کشور است وارد کرده و در تمامی این کشورها و فضای فعالیت بین آنها به جای رد و بدل کردن یا ارائه دوباره مدارک و اطلاعات، وکالت ارسال مدارک و اطلاعات را به Toop داده و این سرویس توسط Toop انجام می شود.
از مهم ترین چالش های طراحان و دست اندر کاران پروژه Toop مشکل غیر همسانی و همگن نبودن بانک های اطلاعاتی، تنوع روش های ثبت و نگهداری مدارک و اطلاعات و داده ها و همچنین تفاوت سیاست ها و قوانین بود. آنها در یک معماری از پایین به بالا و هم عرض، تمامی مراحل طراحی، سیاست گذاری، پیشنهاد و تصویب قوانین لازم، کنترل و نظارت بر آنها و همچنین یادگیری و فرهنگ سازی حین اجرا را بر عهده تیمی متشکل از همه کشورهای ذینفع پروژه گذاشته و در مدت ۳۰ ماه تا اجرای آزمایشی آن، تمامی ذینفعان در سیاست گذاری و طراحی آن مشارکت دارند که طبیعتاً بهترین مسیر برای رفع موانع احتمالی در کشورهای متبوع نمایندگان تیم Toop خواهد بود.
از مزایا و فواید Toop بنا بر گزارش های کمی و کیفی منتشر شده توسط رسانه Toop، می توان به صرفه جویی معنادار در وقت افراد حقیقی و حقوقی در تماس با بوروکراسی، کاهش بار اداری دولت ها، کاهش ملموس هزینه توسعه و فرآیندهای اجرایی کسب و کارها، کاهش آلودگی هوا و حفاظت از محیط زیست، بهبود جدی در خدمات و کارایی اداری و دولت الکترونیک، بهبود زیرساخت ها و عملکرد بازار دیجیتال و افزایش رضایت عمومی از دولت ها اشاره کرد.
گام هایی که Toop از ابتدای طرح برداشته عبارت است از: استاندارد سازی و همگن سازی ساختار جمع آوری داده ها و همچنین توسعه مدل های موجود و شبیه سازی آنها به همدیگر در قدم اول، و در قدم بعدی دوازده ماه تست گرم و در شرایط واقعی برای کشف اجرایی بودن یا نبودن طرح که البته صرفاً دارای هزینه سربار و به عقیده طراحان از الزامات کار بوده است، و همچنین فرهنگ سازی اقناعی تک تک افراد و نمایندگان کشورها در فهم و پذیرش Toop و همچنین آموزش و آماده سازی آنها به عنوان سفیران Toop در کشورهایشان، از گام های اساسی Toop بوده است.
بنابر گزارشان تیم رسانه ای Toop، سه منطقه نخست پایلوت و اجرای آزمایشی آن عبارت است از: مبادلات اطلاعاتی و مدارک بین مرزی شرکت ها، خدمات مرزی و بین المللی حقوقی الکترونیک به کسب و کارها و مبادله داده های ریجستری و تائید محصولات و خدمات در دو سوی یک معامله بین المللی و صدور تائیدیه و همچنین در مرحله بعد صدور گواهی نامه های آنلاین باربری برای کشتی ها در دستور Toop قرار دارد.
به عنوان نتیجه گیری آنچه بسیار حائز اهمیت است ابعاد خلاقانه این طرح می باشد که می تواند منشاء اثر جدی در بازآرایی دولت الکترونیک در ایران باشد.

و بلند پروازانه در اروپا است که علیرغم ظاهر و ماهیتی کاملاً فنی و از جنس فناوری اطلاعات، در واقع طرحی به مثابه یک سیاست است که می تواند در آینده فناوری اطلاعات و دولت الکترونیک و همچنین رشد بخش خصوصی اروپایی نقش ویژه و تاریخی ایفا کند. این پروژه از ژانویه ۲۰۱۷ آغاز شده است و بنا دارد به مدت ۳۰ ماه با همکاری کشورهای مختلف اروپایی در چند حوزه مشخص مرحله اجرای آزمایشی خود را گذرانده و بعد از حل و رفع مشکلات احتمالی و اجرایی به عنوان یک سیاست اروپایی در سراسر قاره اروپا به اجرا گذاشته شود. آنچه این یادداشت قصد پرداختن به آن را دارد در ابتدا شرح اجمالی پروژه و در ادامه تشریح بعد خلاقانه یک پروژه بین المللی است که در ابعاد مختلف برای الگوبرداری دولت الکترونیک کشور ایران بسیار الهام بخش خواهد بود.
طرح “فقط یک بار” که بصورت مخخف آنرا Toop می نامند، در اروپا برای پاسخ دادن به مشکل مشخصی در بوروکراسی اداری تعریف شده است. هدف این طرح، حذف رد و بدل کردن مدارک حقوقی، هویتی، خدماتی، بازرسی، پزشکی و تحصیلی به صورت کاغذی در تمام سطوح خدمات اداری در دستگاه های دولتی، بین شهروندان با دولت ها، اشخاص حقوقی (شرکت ها) با دولت ها و همچنین شرکت های بین المللی در تعامل با شرکت های دیگر است.
اجرای این طرح از دو الگو پیروی می کند. الگوی نخست، متصل کردن تمام بانک های اطلاعاتی کشورهای حوزه اروپا است که شامل ۱۹ کشور عضو اتحادیه و ۲ کشور دیگر خارج از اتحادیه اروپا که در پروژه مذکور حاضر هستند و حدود ۶۰ سیستم اطلاعاتی و پایگاه های آن که ذیل یک کنسرسیوم مشترک همکاری خواهند کرد.
الگوی دیگر ایجاد فضایی برای ارائه خوداظهارانه اطلاعات و مدارک قید شده توسط اشخاص حقیقی و حقوقی، فقط به یکی از دستگاه های دولتی و سپس امکان اشتراک گذاری آن ها در تمامی فعالیت های داخل اتحادیه اروپایی است. به عبارت دیگر با این طرح، هر فرد حقیقی و حقوقی فقط یک بار تمامی مدارک و اطلاعات خود را در گوشه ای از اکوسیستم Toop که متشکل از تمامی ادارات ۲۱ کشور است وارد کرده و در تمامی این کشورها و فضای فعالیت بین آنها به جای رد و بدل کردن یا ارائه دوباره مدارک و اطلاعات، وکالت ارسال مدارک و اطلاعات را به Toop داده و این سرویس توسط Toop انجام می شود.
از مهم ترین چالش های طراحان و دست اندر کاران پروژه Toop مشکل غیر همسانی و همگن نبودن بانک های اطلاعاتی، تنوع روش های ثبت و نگهداری مدارک و اطلاعات و داده ها و همچنین تفاوت سیاست ها و قوانین بود. آنها در یک معماری از پایین به بالا و هم عرض، تمامی مراحل طراحی، سیاست گذاری، پیشنهاد و تصویب قوانین لازم، کنترل و نظارت بر آنها و همچنین یادگیری و فرهنگ سازی حین اجرا را بر عهده تیمی متشکل از همه کشورهای ذینفع پروژه گذاشته و در مدت ۳۰ ماه تا اجرای آزمایشی آن، تمامی ذینفعان در سیاست گذاری و طراحی آن مشارکت دارند که طبیعتاً بهترین مسیر برای رفع موانع احتمالی در کشورهای متبوع نمایندگان تیم Toop خواهد بود.
از مزایا و فواید Toop بنا بر گزارش های کمی و کیفی منتشر شده توسط رسانه Toop، می توان به صرفه جویی معنادار در وقت افراد حقیقی و حقوقی در تماس با بوروکراسی، کاهش بار اداری دولت ها، کاهش ملموس هزینه توسعه و فرآیندهای اجرایی کسب و کارها، کاهش آلودگی هوا و حفاظت از محیط زیست، بهبود جدی در خدمات و کارایی اداری و دولت الکترونیک، بهبود زیرساخت ها و عملکرد بازار دیجیتال و افزایش رضایت عمومی از دولت ها اشاره کرد.
گام هایی که Toop از ابتدای طرح برداشته عبارت است از: استاندارد سازی و همگن سازی ساختار جمع آوری داده ها و همچنین توسعه مدل های موجود و شبیه سازی آنها به همدیگر در قدم اول، و در قدم بعدی دوازده ماه تست گرم و در شرایط واقعی برای کشف اجرایی بودن یا نبودن طرح که البته صرفاً دارای هزینه سربار و به عقیده طراحان از الزامات کار بوده است، و همچنین فرهنگ سازی اقناعی تک تک افراد و نمایندگان کشورها در فهم و پذیرش Toop و همچنین آموزش و آماده سازی آنها به عنوان سفیران Toop در کشورهایشان، از گام های اساسی Toop بوده است.
بنابر گزارشان تیم رسانه ای Toop، سه منطقه نخست پایلوت و اجرای آزمایشی آن عبارت است از: مبادلات اطلاعاتی و مدارک بین مرزی شرکت ها، خدمات مرزی و بین المللی حقوقی الکترونیک به کسب و کارها و مبادله داده های ریجستری و تائید محصولات و خدمات در دو سوی یک معامله بین المللی و صدور تائیدیه و همچنین در مرحله بعد صدور گواهی نامه های آنلاین باربری برای کشتی ها در دستور Toop قرار دارد.
به عنوان نتیجه گیری آنچه بسیار حائز اهمیت است ابعاد خلاقانه این طرح می باشد که می تواند منشاء اثر جدی در بازآرایی دولت الکترونیک در ایران باشد.

  • Toop پروژه ای است که به مثابه یک سیاست عمل می کند.
  • Toop به عنوان یک پروژه مستقل کاملاً به صرفه است و می تواند به خودگردانی برسد. لازم به ذکر است این خصوصیت در ابعاد ملی و در داخل کشور بسیار ساده تر انجام پذیر می باشد.
  • الگوی Toop یک مدل زیرساختی است که علیرغم ظاهر فنی و فناوری محور آن، وجه سیاستی و سیاست گذارانه آن منشا اثر است و بار فنی و سخت افزاری خاصی را به اکوسیستم های موجود تحمیل نمی کند.
  • الگوی Toop برای کشوری مثل ایران که از فقر وحشتناک جمع آوری و راستی آزمایی اطلاعات در سطوح مختلف رنج می برد می تواند به مثابه ابزار داده برداری و تجمیع اطلاعات و راستی آزمایی استفاده شود.
  • الگوی Toop برای ایران می تواند از رشد ناهمگن، ناموزون و غیر مشابه بانک های اطلاعاتی از همان مبدا و ابتدا جلوگیری کند و مانع هزینه ها و مشکلات بعدی شده که البته Toop هم امروزه در اروپا با آن درگیر است.
  • وقتی یکبار اکوسیستم گردش اطلاعات در قالب الگوی Toop ایجاد شود، بسیاری از فعالیت های دیگر هم بر روی آن قابل توسعه است. در واقع سیاست گذاران بجای تمرکز بیهوده، گیج و ابهام آلود بر روی طرح مبهمی به نام شبکه ملی اطلاعات که رویکرد صرفاً مهندسی به آن مشکلات جدی ایجاد کرده است می توانند از الگوی Toop بهره برده و شبکه ملی اطلاعات را به ریل منطقی و کاربردی برگردانند.
  • طراحی الگوی Toop از پایین به بالا و با نظر ذینفعان حقیقی انجام شده و فلذا اصطکاک های آتی را بلاموضوع می کند.
  • در این الگو، موضوع مهم امنیت اطلاعات، از هر دو سو تامین شده و بار مالی و اجرایی و تعهدات آن صرفاً بر عهده یک طرف نیست. این موضوع هزینه های بالای امنیتی را بسیار کاهش خواهد داد.
برای امتیاز دادن کلیک کنید!
[تعداد نظر: ۰ میانگین: ۰]

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نوشته های مرتبط

آخرین مقالات

عضویت در خبرنامه