انواع بیومتریک

بیشتر سیستم‌­های تشخیص چهره از تجزیه و تحلیل ویژگی‌های متمایز و خاص نقاط مختلف صورت جهت شناسایی و تایید هویت کاربر استفاده می‌کنند. این جزئیات، مانند فاصله بین چشم‌ها و ابروها و فرم چانه، به اعداد ریاضی رمزنگاری‌شده تبدیل و با اطلاعات مربوط به چهره شخص مورد نظر که در پایگاه داده ثبت شده، مقایسه می‌شوند. 

به داده‌های ثبت شده مربوط به یک چهره خاص در پایگاه داده، قالب چهره گفته می‌شود و برای تمیز یک چهره از انبوه چهره‌های ثبت‌شده کاربران استفاده می‌شود. این روش احراز هویت با استفاده از هوش مصنوعی، در حال حاضر، بهترین روش موجود از لحاظ امنیتی است، زیرا به منظور شناخت تغییرات تدریجی ناشی از بالا رفتن سن در چهره افراد، از تکنولوژی یادگیری عمیق (Deep Learning) استفاده می‌کند که دقت فرایند احراز هویت را بهبود می‌بخشد. 

برای تشخیص اینکه شخصی که مشخصات چهره خود را برای احراز هویت می‌فرستد خود واقعی اوست و جعل مدرکی در کار نیست، از تکنولوژی تشخیص زنده بودن (Liveness Detection) استفاده می‌شود. این تکنولوژی، امنیت بسیار بالایی به فرایند احراز هویت می‌بخشد و در میان انواع ویژگی های بیومتریک بیشترین کاربرد را دارد.