تفاوت API و SDK در چیست؟

درک تفاوت API و SDK و دانستن زمان ارائه هر یک از آنها برای پروراندن یک اکوسیستم توسعه دهنده، فوق العاده مهم است. در چشم انداز توسعه مدرن دو ابزار رابط برنامه نویسی برنامه کاربردی یا API و کیت توسعه نرم افزار یا SDK و هماهنگی بین آنها نیروی محرکه ارتباطات شبکه‌ای و اجرای APIهای شخص ثالث هستند.

بر این اساس، این امر کمک می کند تا بدانیم وقتی درباره تفاوت API و SDK صحبت می کنیم، منظورمان دقیقاً چه چیزی است. در این قسمت ما سعی داریم تعریفی فراگیر از هر دو مفهوم ارائه دهیم. ما از هر کدام مثالی خواهیم زد، توضیح می دهیم که آنها چگونه با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و در می‌یابیم که یک ارائه دهنده API چگونه می تواند به طور مؤثر یک یا هر دو این ابزارها را به کار گیرد تا خدمات و قابلیت استفاده توسعه دهنده نهایی خود را بهبود دهد.

تعریف API

API فقط رابطی است که به نرم افزار امکان تعامل با نرم افزارهای دیگر را می دهد. این بخشی از نام API، رابط برنامه نویسی برنامه کاربردی است و برای عملکرد آن الزامی است. یک API را به عنوان یک سنگ روزتا در نظر بگیرید، قرصی که به وسیله آن دو زبان کاملاً متفاوت و دو مجموعه دستورالعمل متفاوت را می توان قابل ترجمه و انتقال برای فهم متقابل ساخت.

API ها به اشکال و اندازه های مختلف ظاهر می شوند. مرورگری که یک خواننده احتمالاً برای مطالعه وب سایت Nordic APIs استفاده می کند، از مجموعه API های مختلفی برای تبدیل دستورات کاربر به اعمال قابل استفاده، درخواست داده از سرورها، ارائه آن داده ها به قالبی قابل مشاهده برای کاربر و اعتبار سنجی عملکرد درخواست های آنها استفاده می‌کند.

حتی چیزی به سادگی کپی کردن و چسباندن در کامپیوتر نیز از API استفاده می کند. کپی کردن متن، یک کلیک را به فرمانی تبدیل می کند، داده ها با استفاده از API در کلیپ بورد در RAM ذخیره می شوند، سپس داده ها با استفاده از همان API از یک برنامه به برنامه دیگر منتقل می شوند و در آخر داده ها با استفاده از یک API دیگر به هنگام چسباندن، تحویل داده می شوند.

در شبکه جهانی اینترنت، API کارکرد اندکی متفاوت به خود می گیرد.  APIهای وب امکان تعامل بین سیستم های متفاوت را می دهند. مثلا وقتی کاربری در توییتر با بقیه تعامل می‌کند، وی از API برای کامنت گذاشتن، ذخیره داده ها، دنبال کردن کاربران، پاک کردن توییت ها و … استفاده می کند. سرانجام، API وب فقط مجموعه‌ای از دستورالعمل‌هاست، دقیقاً مانند API رایانه شخصی اما مبتنی بر فضای وب است.

شاید مهمترین واقعیت این است که API ها امکان ثبات را می دهند. در اولین سالهای برنامه‌نویسی، کامپیوتر مجموعه‌ای از دستورات و دستورالعمل‌ها بود که به صورت بی قاعده ای کدگذاری شده و به ندرت مستند شده بود. با ظهور محاسبات مدرن، API ها اجازه کدگذاری مداوم در محیط های پایدار را داده‌اند که این امکان را می دهد که عملکردهای قابل تکرار با هر بار درخواست با اطمینان و قابل پیش بینی بودن به همان صورت تحویل داده شوند.

تعریف SDK

SDK مخفف کیت توسعه نرم افزار است، که یک روش عالی برای فکر کردن در مورد آن فرض آن به عنوان یک کیت است. به سر هم کردن یک ماشین یا هواپیما فکر کنید. هنگام ساخت این مدل به یک مجموعه کامل از وسایل، از جمله قطعات خود کیت، ابزارهای لازم برای کنار هم قرار دادن آنها، دستورالعمل های مونتاژ و موارد دیگر نیاز است.

SDK یا devkit به همین روش عمل می کند. مجموعه ای از ابزارها، کتابخانه‌ها، اسناد مربوطه، نمونه کدها، فرآیندها و یا راهنماهایی ارائه می دهد که به توسعه دهندگان اجازه می دهد برنامه های نرم افزاری را در یک سیستم عامل خاص ایجاد کنند. اگر یک API مجموعه‌ای از عناصر سازنده باشد که امکان تولید چیزی را فراهم می کند، SDK یک کارگاه آموزشی کامل است که تولید را در خارج از محدوده آنچه API اجازه می دهد را تسهیل می کند.

SDK ها منشأ اصلی تقریباً هر برنامه ای هستند که کاربر مدرن با آن ارتباط برقرار می کند. از مرورگر وب که در کل روز با آن کار می کنید گرفته تا بازی های ویدیویی که در آخر روز انجام می دهید، بسیاری از آنها ابتدا با SDK ساخته شدند حتی قبل از اینکه از API برای برقراری ارتباط با برنامه های دیگر استفاده شود.

از API و SDK تا مربع‌ها و مستطیل‌ها

بخشی از سردرگمی راجع به تفاوت API و SDK این است که بیشتر اوقات، SDK حاوی API است. در هندسه کلمه “مستطیل” هم شامل مستطیل‌ها و هم شامل مربع‌ها می شود اما کلمه “مربع” فقط شامل مربع هاست.

همین موضوع در مورد API و SDK صادق است. مطابق با تعریف، SDK کیتی است شامل دستورالعمل هایی که به توسعه دهندگان امکان ایجاد سیستم و توسعه برنامه ها را می دهد. از طرف دیگر API برای یک دلیل مشخصی ایجاد شده اند: امکان ایجاد ارتباطات بین اپلیکیشن ها.

آنگاه نباید جای تعجب باشد که وقتی برای ایجاد اپلیکیشنی که باید با سایر اپلیکیشن ها ارتباط برقرار کند از SDK استفاده می شود، برای این قابلیت شامل یک API می شود. برعکس، API برای برقراری ارتباط استفاده می شود اما نمی تواند به تنهایی برای ایجاد یک برنامه کاملاً جدید مورد استفاده قرار گیرد.

راه دیگری برای فهم این موضوع این است که در مورد خانه ها فکر کنیم. API ها خطوط تلفن هستند که امکان برقراری ارتباط در داخل و خارج از خانه را ایجاد می نمایند. SDK خود خانه و تمام محتویات آن است.

تفاوت API و SDK در چیست؟

پاسخ ساده ای در مورد اینکه تفاوت API و SDK در چیست وجود ندارد. چرا که SDK ها معمولاً یک API نیز دارند. وقتی توسعه دهنده از SDK برای تولید سیستم‌ها و توسعه اپلیکیشن‌ها استفاده می کند، آن اپلیکیشن ها باید با سایر اپلیکیشن ها ارتباط داشته باشند. SDK با داشتن API این ارتباطات را میسر می سازد. ار طرف دیگر با اینکه API می تواند برای ارتباط با سایر نرم افزارها استفاده شود، نمی تواند یک اپلیکیشن جدید ایجاد نماید.

مثال‌ها و موارد استفاده از API

بیشتر برنامه هایی که هر روز استفاده می کنید تا حدی از ظرفیت خود به API متکی هستند. تقریباً برای همه دسته های قابل تصور از سرویس های موقعیت مکانی گرفته تا پیام کوتاه تا امور مالی، API وجود دارد.

با استفاده از مثالی از یک اپلیکیشن کرایه خودرو می توانید در نظر بگیرید که API چگونه کار می کند. ابتدا شما در اپلیکیشن کرایه خودرو ثبت نام می کنید. سپس می توانید مسیر خود را روی نقشه مشخص کنید، راننده ای پیدا کرده و کرایه آن را پرداخت کنید و همه این کارها را بدون ترک کردن اپلیکیشن انجام دهید.

اپلیکیشن کرایه خودرو احتمالا برای انجام همه این کارها از API استفاده می کند. مثلاً یک API مانند Telesign می تواند تأیید کند که شما مالک شماره تلفنی هستید که در زمان ثبت نام وارد کردید. محاسبه زمان و مسافت مسیر احتمالاً با یک API نقشه انجام می گیرد. یک API پیام کوتاه مانند Nexmo می تواند به شما اطلاع دهد که راننده به محل سوار کردن شما رسیده است. وقتی زمان پرداخت برسد، احتمالاً پرداخت شما با یک API مانند Stripe پردازش می شود. سرانجام وقتی رسیدی برای درخواست خودروی خود دریافت می کنید، این با یک API مانند SendGrid به ایمیل شما ارسال می شود.

همه این API ها مانند واحدهای سازنده عمل می کنند و به توسعه دهندگان اجازه می دهند برنامه ها را خیلی سریعتر بسازند. آنها همچنین مانع از این می شوند که توسعه دهندگان “چرخ را دوباره” اختراع کنند و وقت خود را صرف ایجاد عملکردهای موجود کنند.

مثال‌ها و موارد استفاده از SDK

دانلود کردن SDK برای iOS به توسعه دهندگان تمام ابزارهای لازم برای ساخت SDK ها را می دهد. محتویات SDK iOS به چهار مجموعه مختلف تقسیم بندی می شوند و هر مجموعه شامل تعدادی از کاربردهاست. مثلاً مجموعه Cocoa Touch شامل پشتیبانی شتاب سنج، پشتیبانی دوربین، رویدادها و کنترل های چند لمسی و سایر عناصر کنترل گرافیکی است. iOS SDK همچنین شامل یک شبیه ساز آیفون است که به توسعه دهندگان اجازه می دهد برنامه های خود را از طریق رایانه خود در یک آیفون شبیه سازی شده آزمایش کنند.

SDKها ابزارهای قدرتمندی هستند که برای ایجاد اپلیکیشن های جدید مورد استفاده قرار می گیرند زیرا شامل کاربردهای متنوعی هستند. iOS SDK فقط یک نمونه از SDK های بسیاری است که در دسترس توسعه دهندگان قرار دارد. سایر نمونه های SDK محبوب شامل کیت توسعه جاوا برای برنامه های Android و Cloud SDK برای سیستم عامل Google’s Cloud  است.

مقایسه تفاوت API و SDK

یوآیدی در راستای ارائه خدمات احراز هویت دیجیتال، سرویس خود را در قالب API و SDK به منظور احراز هویت کاربران برای سازمانها و کسب و کارها ارائه می نماید.

فرایند احراز هویت دیجیتال اولین بار در کشور توسط سرویس احراز هویت یوآیدی رونمایی شد. فرایند احراز هویت سامانه سجام، احراز هویت سامانه روابط کار و همچنین فرایند احراز هویت سامانه ثنا در یوآیدی با استفاده از الگوریتم های هوش مصنوعی و با خطای کمتر از ۰.۰۱ و به صورت بلادرنگ انجام می پذیرد. همچنین با استفاده از محصول جدید یوآیدی برای احراز هویت کاربران صرافی رمز ارز، مشکلات کاربران و صرافی های رمز ارز برای احراز هویت حل شده است.