احراز هویت فرآیندی است که طی آن هویت فرد یا موجودیت مشخصی به‌طور دقیق شناسایی و تأیید می‌شود. این فرآیند به منظور اطمینان از اینکه فرد یا سیستمی که ادعا می‌کند صاحب یک هویت است، در واقع همان شخص یا سیستم واقعی باشد. احراز هویت معمولاً برای افزایش امنیت و جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به اطلاعات یا سیستم‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه این مقاله از سامانه احراز هویت یوآیدی با ما همراه باشید تا به بررسی کامل موضوع احراز هویت بپردازیم.
دلیل احراز هویت چیست؟
هیچ سازمان، سیستم، شبکه، وب سایت یا سروری در دنیای مدرن امروزی وجود ندارد که به یکی از انواع احراز هویت نیاز نداشته باشد. اگر احراز هویت وجود نداشته باشد، این سیستم‌ها و سازمان‌ها خود را در معرض خطر حملاتی قرار می دهند که می تواند حداقل منجر به سوء استفاده از منابع و داده های حساس آنها شود. یک اشتباه ممکن است داده‌های سازمان‌های را در معرض مجرمان سایبری قرار دهد، زیرا آنها همیشه با انواع سلاح‌های سایبری مانند (فیشینگ، نقض داده‌ها، جعل و غیره) آماده برای کلاهبرداری اینترنتی هستند. وقتی سیستم احراز هویت شما به اندازه کافی قوی نباشد، کلاهبرداران می‌توانند به سرعت به اطلاعات سازمان دسترسی پیدا کنند و آنها را به سرقت ببرند. حملات بزرگ به سیستم‌ها و خطر از دست دادن اطلاعات شما را به این نتیجه می‌رساند که چه یک شرکت کوچک باشید چه یک شرکت بزرگ، احراز هویت با استفاده از بهترین تکنیک‌های امنیتی برای پایدار ماندن در محیط فناوری ضروری است.
کد احراز هویت چیست؟
کد احراز هویت، که به نام کد تأیید یا کد امنیتی نیز شناخته می‌شود، یک رشته کوتاه از حروف و اعداد تصادفی است که برای تأیید هویت شما در یک سیستم یا برنامه آنلاین استفاده می‌شود. این کد به منظور افزایش امنیت و جلوگیری از دسترسی افراد غیرمجاز به حساب کاربری کاربران به کار می‌رود.
احراز هویت غیرحضوری (Remote Authentication)
احراز هویت با استفاده از ابزار الکترونیکی و در موارد پیشرفته همراه با استفاده از هوش مصنوعی به منظور تایید هویت کاربر، احراز هویت غیرحضوری است. احراز هویت به صورت غیرحضوری مزایای زیادی دارد که در شرایط کنونی جامعه به صورت ملموس حس می‌شود.
با توجه به شیوع بیماری کرونا و شروع قرنطینه‌های سراسری در دنیا، انجام امور مالی و اداری مردم وارد فاز جدیدی شد. مراجعه‌کنندگان و کسب و کارها به دلیل خطر ابتلا به کووید۱۹، با چالشی جدی روبرو شدند. در نتیجه اقبال جامعه به سمت احراز هویت غیرحضوری افزایش چشمگیری پیدا کرد. تاثیر این شرایط بر کشور ما به دلیل تب بازار بورس و ابلاغیه سازمان بورس جهت اعطای مجوز به شرکت‌ها جهت تایید هویت غیرحضوری چند برابر شد.
انواع کد احراز هویت
- کد احراز هویت پیامکی: این نوع کد به شماره تلفن همراه شما ارسال می‌شود و باید آن را در سیستم یا برنامه مورد نظر وارد کنید.
- کد احراز هویت ایمیلی: این نوع کد به آدرس ایمیل شما ارسال می‌شود و باید آن را در سیستم یا برنامه مورد نظر وارد کنید.
- کد احراز هویت گوگل: این نوع کد توسط برنامه Google Authenticator تولید می‌شود و برای احراز هویت در حساب‌های گوگل و سایر برنامه‌های پشتیبانی‌کننده از این روش استفاده می‌شود.
- کد احراز هویت بیومتریک: این نوع کد از طریق اسکن اثر انگشت، چهره یا سایر ویژگی‌های بیومتریک شما برای احراز هویت استفاده می‌شود.
طبقه بندی فاکتورهای احراز هویت یا Authentication
راهکارهای زیادی برای طی فرآیند kyc (مشتری خود را بشناس) کاربران وجود دارد. این فرایند بر اساس عوامل زیر طبقه بندی می‌شود:
۱. چیزی که شما می‌دانید
اطلاعاتی که شما دارید و در حافظه شماست، مانند رمز عبور. در این نوع احراز هویت، تنها عاملی که برای تأیید هویت یک فرد لازم است دانستن اطلاعاتی نظیر نام کاربری و رمز عبور است. این روش علی‌رغم پیاده‌سازی آسان، امنیت بسیار پایینی دارد.
در این روش به دلیل استفاده از اطلاعات ثابت (نام کاربری و رمز عبور) ممکن است اطلاعات از راههای گوناگون در اختیار افراد سودجو قرار گیرد. انتخاب رمز عبور مناسب و حفظ آن می‌تواند امنیت این روش را کمی ارتقا دهد.
۲. چیزی که شما دارید
به این معناست که شما دارای یک دستگاه فیزیکی هستید که این دستگاه شما را احراز هویت می کند و شما نیازی به حفظ کردن چیزی ندارید و صرفا با داشتن این دستگاه احراز هویت خواهید شد، از نمونه های این دستگاه ها می توان به کارت های هوشمند، توکن های امنیتی و … اشاره کرد. مشکل اصلی این روش این است که ممکن است کارت خود را گم کنید یا حتی احتمال کپی برداری از کارت مورد نظر نیز وجود دارد. پس حتی با داشتن یک کارت شناسایی گم شده نیز امکان جعل هویت وجود دارد. مانند کیف پول‌های سخت‌افزاری.
۳. جایی که شما هستید
مواردی مانند آدرس فیزیکی که ترمینالی است که از آن برای درخواست ورود استفاده می‌کنید. این ترمینال می تواند شماره تلفن مکانی باشد که از آنجا تماس می‌گیرید. مانند استفاده از شماره‌تلفن ثابت جهت احراز هویت دو مرحله‌ای مشتری توسط بانک.
۴. چیزی که شما هستید
در این روش، احراز هویت مبتنی بر ویژگی‌های بیومتریک و منحصر به فرد افراد است. مواردی چون اثر انگشت، تشخیص چهره، DNA و اطلاعاتی از این دست که از آنها برای احراز هویت بهره می‌گیرد. امروزه بیشتر موبایل‌های هوشمند یا حتی دستگاه‌های حضور و غیاب سازمان‌ها از اثر انگشت یا تشخیص چهره برای احراز هویت بهره می‌برند.
برای آشنایی با فناوری تطبیق یا تشخیص چهره کلیک کنید.
۵. رفتاری که شما دارید
این روش احراز هویت هم به نوعی زیر مجموعه اطلاعات بیومتریک است که برای هر فرد منحصر به فرد است. الگوی صحبت کردن، سرعت و روش تایپ کردن و یا حرکت چشم‌ها و بطور کلی هر رفتاری که منحصر به خود شماست بررسی و تحلیل می‌شود. سپس با استفاده از فناوری یادگیری ژرف و اطلاعاتی که از قبل از رفتار شما در سیستم ثبت شده است مقایسه می گردد. استفاده از این روش کمی پیچیده است اما این مشکل در برخی پلتفرم‌ها مانند UID حل شده است. وجه تمایز این روش امنیت بسیار بالای آن نسبت به روش‌های قبل است.
برای مثال، برای ورود به حساب کاربری خود در بانک، با استفاده از ویژگی‌های بیومتریک صورت توسط پلتفرم UID احراز هویت می‌شوید. بنابراین امکان جعل ویژگی‌های منحصربفرد شما وجود ندارد و این پلتفرم تصویر زنده را از تصویر جعلی تشخیص می‌دهد. این تشخیص با استفاده از هوش مصنوعی انجام می‌پذیرد و دقت بسیار بالایی دارد.
انواع احراز هویت
انواع روش‌های احراز هویت شامل “چیزهایی است که کاربران می‌دانند”، “چیزهایی که کاربران در اختیار دارند” و “چیزی که کاربران هستند”. با این حال، هر نوع احراز هویت برای محافظت از شبکه و سیستم‌ها برابر نیست. این روش‌های احراز هویت از ارائه حفاظت اولیه تا امنیت قوی‌تر را شامل می‌شوند. در میان انواع احراز هویت، استفاده از بیش از یک روش – احراز هویت چند عاملی (MFA) – توصیه می‌شود. در ادامه، به معرفی انواع احراز هویت و روش های احراز هویت می‌پردازیم.
۱. احراز هویت مبتنی بر رمز عبور
احراز هویت مبتنی بر رمز عبور که به‌عنوان احراز هویت مبتنی بر دانش فرد نیز شناخته می‌شود، به نام کاربری و رمز عبور یا پین متکی است. این روش، رایج‌ترین روش احراز هویت است. هر کسی که با کامپیوتر کار کند، می‌داند چگونه از رمز عبور استفاده کند.
احراز هویت مبتنی بر رمز عبور ساده‌ترین نوع احراز هویت برای سوء استفاده دیگران است و احتمال حدس زدن آن زیاد است. مردم اغلب از گذرواژه‌های یکسان در موارد مختلف استفاده می‌کنند و رمزهای عبور قابل حدس زدن را با کلمات و اطلاعات شخصی در دسترس عموم ایجاد می‌کنند. علاوه بر این، در شرکت‌ها و ادارات، کارمندان برای هر برنامه و دستگاهی که استفاده می‌کنند به یک رمز عبور نیاز دارند که به خاطر سپردن آنها را دشوار می‌کند و کارکنان را به ساده‌سازی رمزهای عبور در هر کجا که ممکن است هدایت می‌کند. این امر باعث می شود حساب‌ها در برابر حملات فیشینگ و حملات brute-force آسیب‌پذیر شوند.
شرکت‌ها باید سیاست‌های رمز عبور را ایجاد کنند که استفاده مجدد از رمز عبور را محدود کند. خط‌‌مشی‌های گذرواژه همچنین می‌توانند از کاربران بخواهند که رمزهای عبور را به طور منظم تغییر دهند و به پیچیدگی رمز عبور نیاز داشته باشند، مانند استفاده از رمز عبور با طول معین و استفاده از کاراکترهای خاص.
۲. احراز هویت دو عاملی و چند عاملی
احراز هویت دو مرحله‌ای (۲FA) نیاز دارد تا کاربران حداقل یک فاکتور احراز هویت اضافی و فراتر از رمز عبور ارائه دهند. احراز هویت چند عاملی MFA به دو یا چند عامل نیاز دارد. عوامل اضافی می‌تواند هر یک از انواع احراز هویت کاربر مثل رمز عبور یک‌بار مصرف ارسال شده به کاربر از طریق متن یا ایمیل باشد. فاکتورها همچنین می‌توانند شامل احراز هویت خارج از باند باشند، که شامل قرار گرفتن عامل دوم در کانالی متفاوت از دستگاه اصلی برای کاهش حملات است. این نوع احراز هویت امنیت حساب‌ها را تقویت می‌کند زیرا مهاجمان برای دسترسی به اطلاعاتی بیش از اعتبار نیاز دارند.
قدرت ۲FA به عامل ثانویه متکی است. مهاجمان به‌راحتی می‌توانند متن و ایمیل را نقض کنند. استفاده از بیومتریک یا اعلان‌های فشاری (پوش نوتیفیکیشن‌ها)، که به چیزی نیاز دارد که کاربر هست یا در اختیار دارد، ۲FA قوی‌تری ارائه می‌دهد. با این حال، سازمان‌ها و شرکت‌ها در زمان قرار دادن ۲FA یا MFA روی سایت خود برای احراز هویت باید مراقب باشند، زیرا می‌تواند تجربه کاربری و UX سایت را با مشکل مواجه کند.
۳. احراز هویت بیومتریک
بیومتریک از چیزی استفاده می‌کند که کاربر هست. برای تأیید این که کاربران دارای حساب کاربری هستند، به مواردی متکی است که به سختی قابل به سرقت رفتن هستند. شناسه‌های بیومتریک منحصربه‌فرد هستند و همین امر هک کردن حساب‌ها با استفاده از آنها را دشوارتر می‌کند.
انواع متداول احراز هویت بیومتریک شامل موارد زیر است:
- اسکن اثر انگشت: احراز هویت را بر اساس اثر انگشت کاربر تأیید می کند.
- اسکن کف دست: کاربران را با بررسی الگوهای رگ منحصر به فرد آنها شناسایی می‌کند.
- تشخیص چهره: از ویژگی‌های چهره فرد برای تایید استفاده می‌کند.
- تشخیص عنبیه: چشم کاربر را با مادون قرمز اسکن می‌کند تا الگوها را با نمایه ذخیره شده مقایسه کند.
- بیومتریک رفتاری: از نحوه راه رفتن، تایپ کردن یا دست زدن فرد به دستگاه استفاده می‌کند.
یکی از راههای احراز هویت، تشخیص زنده بودن Liveness Detection است. برای اطلاعات بیشتر کلیک کنید.
کاربران ممکن است با بیومتریک آشنا باشند، که این امر استقرار آن را در یک محیط سازمانی آسان تر می‌کند. بسیاری از دستگاه‌های الکترونیکی دارای قابلیت‌های احراز هویت بیومتریک هستند، از جمله Windows Hello و Face ID و Touch ID اپل. تجربه احراز هویت بیومتریک اغلب روان‌تر و سریع‌تر است، زیرا نیازی به یادآوری رمز یا رمز عبور از سوی کاربر ندارد. همچنین برای مهاجمان جعل کردن سخت‌تر است.
فناوری همچنان بزرگترین نقطه ضعف بیومتریک است. همه دستگاه‌ها با بیومتریک به یک شکل عمل نمی‌کنند. دستگاه‌های قدیمی‌تر ممکن است فقط از یک تصویر ثابت ذخیره شده استفاده کنند که می‌توان آن را با یک تصویر فریب داد. نرم‌افزارهای جدیدتر، مانند Windows Hello، ممکن است به دستگاهی نیاز داشته باشند که دوربینی با تصویربرداری نزدیک به مادون قرمز داشته باشد. این نرم‌افزارها ممکن است به هزینه‌های اولیه سنگین‌تری نسبت به سایر انواع احراز هویت نیاز داشته باشد. کاربران همچنین باید راحت باشند که داده‌های بیومتریک خود را با شرکت‌ها به اشتراک بگذارند، که همچنان هم قابل هک هستند.
۴. شناسایی یگانه
Single sign-on) SSO) یا شناسایی یگانه کارمند یک سازمان را قادر می‌سازد تا از مجموعه‌ای از اعتبارنامه‌ها برای دسترسی به چندین برنامه یا وب‌سایت استفاده کند. کاربر دارای حساب کاربری با یک ارائه‌دهنده هویت (IdP) است که یک منبع قابل اعتماد برای برنامه (ارائه‌دهنده خدمات) محسوب می‌شود. ارائه‌دهنده خدمات رمز عبور را ذخیره نمی‌کند. IdP به سایت یا برنامه از طریق کوکی‌ها یا توکن‌هایی که کاربر آنها را تأیید کرده، احراز هویت را انجام می‌دهد.
SSO تعداد اعتبارنامه‌هایی را که کاربر باید به خاطر بسپارد، کاهش می‌دهد و امنیت را تقویت می‌کند. با احراز هویت SSO، تجربه کاربر و UX نیز بهبود می‌یابد، زیرا کاربران مجبور نیستند هر بار که به حساب کاربری دسترسی پیدا می‌کنند، وارد حساب کاربری شوند، مشروط بر اینکه اخیراً در IdP احراز هویت شده باشند.
این روش احراز هویت به این معنی است که اگر یک IdP دچار نقض داده شود، مهاجمان می‌توانند با یک مجموعه از اعتبارنامه‌ها به چندین حساب دسترسی پیدا کنند. SSO همچنین برای راه‌اندازی و اتصال به برنامه‌ها و وب سایت‌های مختلف خود، نیازمند سرمایه‌گذاری اولیه زمانی سنگین برای فناوری اطلاعات است.
۵. احراز هویت مبتنی بر توکن
احراز هویت مبتنی بر توکن به کاربران این امکان را می‌دهد تا با استفاده از یک دستگاه فیزیکی مانند تلفن هوشمند، کلید امنیتی یا کارت هوشمند وارد حساب‌ها شوند. می‌توان از آن به عنوان بخشی از احراز هویت چند عاملی (MFA) یا برای ارائه یک تجربه بدون رمز عبور استفاده کرد. با احراز هویت مبتنی بر توکن، کاربران اعتبارنامه‌ها را یک بار برای یک دوره زمانی از پیش تعیین شده تأیید می‌کنند تا ورودهای ثابت را کاهش دهند.
توکن‌ها دسترسی مهاجمان به حساب‌های کاربری را دشوار می‌کنند. مهاجمان برای نفوذ به حساب کاربری باید به توکن دسترسی فیزیکی داشته باشند و اعتبار کاربر را بدانند.
۶. احراز هویت مبتنی بر گواهی
احراز هویت مبتنی بر گواهی از گواهی‌های دیجیتال صادر شده از سوی یک مرجع گواهی و رمزنگاری کلید عمومی برای تأیید هویت کاربر استفاده می‌کند. گواهی، اطلاعات شناسایی و کلید عمومی را ذخیره می‌کند، در حالی که کاربر کلید خصوصی را به صورت مجازی ذخیره می‌کند.
احراز هویت مبتنی بر گواهی از SSO استفاده می‌کند. فناوری اطلاعات می‌تواند گواهی‌ها را مستقر، مدیریت و باطل کند. این نوع احراز هویت برای شرکت هایی که پیمانکارانی را استخدام می کنند که به طور موقت نیاز به دسترسی به شبکه دارند، کاربردی است.
احراز هویت مبتنی بر گواهی می‌تواند پرهزینه و زمان‌بر باشد. همچنین در صورتی که کاربران نتوانند به کلیدهای خود دسترسی داشته باشند – برای مثال، اگر به سرقت رفته یا دستگاه خراب شده باشد، مسئول IT باید یک فرآیند ثبت نام مجدد ایجاد کند.
تفاوت شناسایی (Identification) و احراز هویت (Authentication)
اولین گام برای معرفی یک کاربر به یک سیستم یا منبع اطلاعاتی در سامانه‌های دیجیتالی، تعریف هویت کاربر در سیستم است. هر کاربر با اطلاعاتی منحصر به فرد تحت عنوان هویت‌نامه در سیستم ثبت و شناسایی می‌شود. برای مثال، در پروسه افتتاح حساب بانکی، کاربر اطلاعات هویتی خود را به بانک ارائه می‌کند و بانک براساس این اطلاعات، یک هویت منحصربفرد برای مشتری ایجاد می‌کند.
در مثال بانک، فرض کنید شما در آن بانک افتتاح حساب انجام نداده‌اید و برای اولین بار می‌خواهید از خدمات آن بانک استفاده کنید. برای این منظور در مرحله افتتاح حساب شما باید هویت خود را به بانک اعلام کنید. به عبارت دیگر بانک باید بداند که شما چه کسی هستید؟ شما با حضور در شعبه بانک و ارائه مدارک شناسایی، هویت خود را معرفی می‌کنید و اصطلاحا بانک هویت شما را شناسایی می‌کند. به این فرآیند در ارائه خدمات، شناسایی مشتری یا Identification می‌گویند.
شناسایی مشتری در هر تراکنش بعد از آن نیز اتفاق می‌افتد. در مثال انتقال وجه، زمانی که شما کارت بانکی خود را وارد عابربانک می‌کنید، سیستم بانک با استفاده از اطلاعات کارت شما، هویت شما را شناسایی می‌کند (شناسایی مشتری) و با وارد کردن رمز توسط شما، می‌فهمد که کسی که از کارت شما استفاده می‌کند خود شما هستید (احراز هویت).
برای اطلاعات بیشتر در مورد احراز هویت کارت بانکی کلیک کنید.
تشخیص تفاوت بین شناسایی و احراز هویت
تشخیص تفاوت بین شناسایی و احراز هویت زیاد ساده نیست. به‌خصوص زمانی که این دو در یک تراکنش باشند. ممکن است این دو مترادف به نظر بیایند اما کارکردشان متفاوت است. مهم‌ترین تفاوت بین آنها، این است که شناسایی مربوط به تدارک یک هویت است درحالی‌که احراز هویت، تحصیل اطمینان از اصل یا جعلی بودن هویت است. به بیان ساده‌تر، شناسایی شامل پروسه ثبت یک هویت و احراز هویت شامل پروسه راستی آزمایی آن هویت است.
برای مثال، هنگامی که نام کاربری خود را در صفحه ورود به سیستم وارد می‌کنید، شناسایی صورت می‌گیرد، زیرا ادعا کرده‌اید که آن شخص هستید ، در حالی که احراز هویت پس از وارد کردن رمز ورود و زدن دکمه “ورود” صورت می گیرد ، در این زمان اعتبار ادعای شما برای نام کاربری استنباط می‌شود.
تفاوت بین احراز هویت و مجوز چیست؟
در حالی که احراز هویت مربوط به تأیید هویت است، مجوز مربوط به مجوزها یا کاری است که شخصی پس از دسترسی به یک سیستم یا منبع محافظت‌شده مجاز به انجام آن است.
فرض کنید ماریا در بخش بازاریابی شرکت کار می‌کند. باب رمز عبور خود را وارد می‌کند، صورتش را اسکن می‌کند و رمز توکن خود را برای ورود به شبکه شرکت وارد می‌کند. در این مرحله، احراز هویت کامل شده است.
پس از ورود، ماریا به هر فایل داده‌ای که در اختیار شرکت است دسترسی ندارد. مجوز تعیین می‌کند که ماریا چه چیزی را می‌تواند ببیند و چه چیزی را نمی‌تواند ببیند. به عنوان یک بازاریاب، او مجاز است برخی از داده‌ها را ببیند، مانند فهرستی از مشتریان بالقوه که شرکت برای آنها پیام‌های بازاریابی ارسال می‌کند، اما نه داده‌های دیگر، مانند فهرست حقوق کارمندان.
چگونه پلتفرم یوآیدی به احراز هویت مؤثر کمک می‌کند؟
پلتفرم یوآیدی با استفاده از هوش مصنوعی و فناوری‌های پیشرفته به احراز هویت مؤثر کمک می‌کند. این پلتفرم با ارائه راهکارهای مختلف، فرایند احراز هویت را برای افراد و سازمان‌ها ساده‌تر، سریع‌تر و امن‌تر می‌کند.
وب سرویس احراز هویت یوآیدی نیز به منظور سهولت دسترسی و امنیت کامل کسب و کارها طراحی شده است.
مزایای استفاده از پلتفرم یوآیدی برای احراز هویت شامل موارد زیر است:
- سادگی: یوآیدی با استفاده از رابط کاربری ساده و آسان، فرایند احراز هویت را برای کاربران تسهیل می‌کند.
- سرعت: یوآیدی می‌تواند در عرض چند ثانیه هویت افراد را احراز کند، که این امر به نفع کاربران و سازمان‌ها است.
- امنیت: یوآیدی از فناوری‌های پیشرفته احراز هویت برای تأمین امنیت اطلاعات کاربران استفاده می‌کند.
- قابلیت تطبیق: یوآیدی با نیازهای مختلف افراد و سازمان‌ها قابل تطبیق است.
پلتفرم احراز هویت یوآیدی در حال حاضر در چه زمینه‌هایی استفاده می‌شود؟
پلتفرم یوآیدی در حال حاضر در زمینه‌های مختلفی از جمله موارد زیر استفاده می‌شود:
- بانکداری: یوآیدی می‌تواند برای احراز هویت مشتریان بانک‌ها در هنگام افتتاح حساب، دریافت وام و سایر خدمات بانکی استفاده شود.
- بورس: یوآیدی می‌تواند برای احراز هویت سجام در هنگام ثبت نام در بورس و انجام معاملات استفاده شود.
- بیمه: یوآیدی می‌تواند برای احراز هویت بیمه‌گذاران در هنگام خرید بیمه و دریافت خدمات بیمه‌ای استفاده شود.
- دولت الکترونیک: یوآیدی می‌تواند برای احراز هویت شهروندان در هنگام دریافت خدمات دولتی مانند احراز هویت ثنا و احراز هویت اداره کار به صورت آنلاین استفاده شود (برای اطلاع از ثبت نام و احراز هویت سامانه ثنا خارج از کشور کلیک کنید.)
با پیشرفت فناوری، یوآیدی نیز به طور مداوم در حال توسعه و پیشرفت است. یوآیدی در حال حاضر در حال توسعه راهکارهای جدیدی برای احراز هویت است که این راهکارها، احراز هویت را در آینده امن‌تر، سریع‌تر و آسان‌تر خواهند کرد.
سوالات متداول
احراز هویت فرآیندی است که طی آن هویت یک شخص یا سازمان تأیید می‌شود.
احراز هویت برای جلوگیری از تقلب، سرقت هویت و سایر فعالیت‌های غیرقانونی مهم است.
احراز هویت مبتنی بر ویژگی‌های ذاتی (احراز هویت بیومتریک) به طور کلی امن‌ترین نوع احراز هویت محسوب می‌شود.
هر زمان که نیاز به تأیید هویت یک شخص یا سازمان باشد، باید از احراز هویت استفاده کرد. این شامل مواردی مانند دسترسی به حساب‌های آنلاین، انجام معاملات مالی و دریافت خدمات دولتی است.
6 دیدگاه دربارهٔ «احراز هویت authentication چیست»
سلام ببخشید این خیلی خوبه به شرطی که این ثبت نامهای اینترنتی برداشته بشه من چون ازاین موضوع ضربه خوردم میگم یکی از اقوام خودم با داشتن مدارک من ۶۰ درصد از سهام عدالتم فروخته بود منم نتونستم کاری بکنم چون اینترنتی بودممنون
با سلام
یوآیدی دقیقا رسالتش در این راستا است که شخصی نتواند هویت شما را جعل کند. در بسیاری از موارد یوآیدی توانسته است از این مسئله جلوگیری کند
ازنظرمن خیلی خوبه چنین هوش مصنوعی ممنون از شما
سلام
امیدواریم با توسعه محصولات جدید، خدمات نوینی را ارائه کنیم
سلام. بخوایم برای سایتمون خدمات احراز هویت یوآیدی رو بذاریم باید فرم خاصی پر کنیم؟
سلام ناصر عزیز. برای دریافت خدمات یوآیدی با شماره ۰۲۱-۶۶۱۲۳۲۹۰ یا ۰۲۱-۶۶۵۷۸۱۹۴ تماس بگیرید.