شما هرگز بدون اینکه کاملاً مطمئن شوید که یک کارمند برای شغل مورد نظر مناسب است یا خیر، او را استخدام نمی‌کنید، درست است؟ همانطور که کارفرمایان، افراد جویای کار را به طور کامل مورد بررسی قرار می‌دهند، بانک‌ها و مؤسسات مالی نیز، بایستی مشتریان خود را پیش از افتتاح حساب بانکی، به خوبی بسنجند. اینجاست که بحث « فرایند تأیید هویت مشتری » به میان می‌آید.
فرایند تأیید هویت مشتری چیست؟
وقتی خطرات احتمالی را در نظر بگیرید، کاملاً متوجه خواهید شد که چرا بانک‌ها و مؤسسات مالی، هزینه‌های هنگفتی را صرف قوانین ضد پولشویی می‌کنند. این اقدامات، جهت جلوگیری از تهدیدات روزافزون پولشویی، که متأسفانه دیگر تاکتیکی مختص باندهای قاچاق مواد مخدر نبوده، و مورد استفاده طیف وسیعی از بنگاه‌های اقتصادی می‌باشد، طراحی شده‌اند.
برخی از دلایلی که باید فرایند تأیید هویت مشتری را جدی گرفت، در زیر آمده است:
- جریمه‌های هنگفت: اقدامات اجرایی در خصوص قوانین ضد پولشویی، اکنون رو به افزایش است. از سال ۲۰۰۹، نهادهای نظارتی به خاطر عدم وجود قوانین ضد پولشویی، به طور بین‌المللی حدود ۳۲ میلیارد دلار جریمه دریافت کرده‌اند. سهم عمده این جریمه‌ها، از شرکت‌های آمریکایی دریافت شده‌اند.
- تهدیدهای پیچیده سایبری: افراد سودجو و جنایتکاران، برای آنکه شناخته نشوند، در حال استفاده از روش‌های پیچیده‌تری هستند؛ روش‌هایی از جمله فناوری هماهنگ جهانی، اطلاعات محرمانه، دارک وب و طرح‌های تجارت الکترونیک.
- خطرات احتمالی برای شهرت و اعتبار مؤسسه: رویدادهای مرتبط با قوانین ضد پولشویی، شهرت و اعتبار یک مؤسسه مالی را به خطر خواهد انداخت. در حقیقت، ارزش متوسط هر یک از ۱۰ بانک برتر، ۴۵ میلیارد دلار می‌باشد.
- افزایش هزینه‌ها: اغلب فعالیت‌های مربوط به قوانین ضد پولشویی، نیازمند تلاش‌های قابل توجه بوده، که درجه‌بندی آن‌ها را ناکارآمد و دشوار می‌سازد. هزینه‌های مربوط به قوانین ضد پولشویی در میان مؤسسات خدمات مالی ایالات متحده آمریکا، برابر با ۳/۲۵ میلیارد دلار در سال بوده، و برخی مؤسسات مالی بزرگ، تا سقف ۵۰۰ میلیون دلار در سال، صرف فرایند احراز هویت مشتری می‌کنند.
- تجربه ضعیف مشتری: کارکنان یک شرکت تجاری بایستی جهت جمع‌آوری و تأیید اطلاعات، راه‌های ارتباطی گوناگونی با مشتریان داشته باشند. شاید جای تعجبی نباشد که از هر ۳ مؤسسه مالی، یک مؤسسه به دلیل پردازش کُند یا ناکارآمد معاملات، مشتریان بالقوه خود را از دست می‌دهد.
برخی اصطلاحات قانونی تأیید هویت مشتری
پس از آنکه فرایند تأیید هویت مشتری را به عنوان بخشی از قوانین و مقررات ضد پولشویی ایجاد نمودیم، باید برخی تعاریف قانونی مربوطه را بدانیم.
وقتی یک بنگاه اقتصادی تحت پوشش مقررات پولشویی وارد رابطه تجاری با یک مشتری یا مشتری بالقوه می‌شود، کاربرد فرایند تأیید هویت مشتری، امری لازم و ضروری خواهد بود. این فرایند، شامل معاملاتی که به طور اتفاقی و فقط یکبار اتفاق می‌افتند نیز، می‌شود؛ اگرچه ممکن است اصلاً به یک رابطه تجاری حقیقی منجر نگردد. تعریف رابطه میان یک کسب و کار و مشتری، این است که دو یا چند طرف، با هدف انجام معاملات منظم و یا انجام تنها یک معامله تجاری، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. عبارت «رابطه تجاری»، در جایی به کار می‌رود که یک رابطه حرفه‌ای تجاری به همراه انتظاراتی از شرکت یا بنگاه اقتصادی در یک بازه زمانی مشخص وجود داشته باشد.
روشی بهتر برای فرایند تأیید هویت مشتری
با توجه به وقت‌گیر بودن و ماهیت دستی اغلب فرایند‌های تأیید هویت مشتری در حال حاضر، کمترین تردیدی وجود ندارد که این فرایندها می‌توانند با استفاده بهتر از فناوری، ساده‌تر و به صورت خودکار انجام شوند. این روند، با پروسه احراز هویت آنلاین آغاز می‌شود. با وجود اینکه روش‌های جایگزین زیادی برای این پروسه تأیید هویت وجود دارد، اما بیشتر شرکت‌ها و مؤسسات بر مدارک شناسایی قانونی (نظیر گواهینامه رانندگی) و تصاویر سلفی تکیه می‌کنند. اما این فقط آغاز فرایند تأیید هویت مشتری محسوب می‌شود! به طور ایده‌آل، این پروسه باید شامل فرایند تشخیص زنده بودن نیز بشود، تا مطمئن شویم که کاربر، به طور حقیقی حضور فیزیکی دارد و سعی ندارد با استفاده از تصاویر دیگران یا ویدیوی جعلی، سیستم را گمراه کرده و حقه‌بازی کند.
پس از آنکه هویت فرد تأیید شد، نام او باید از فیلتر چندین پایگاه اطلاعاتی نظیر لیست نظارت دولتی، PEPها (اشخاصی که تحت پیگرد قانونی قرار دارند) و رسانه‌های مغایر عبور کند. در این مرحله، بانک‌ها می‌توانند مشتریان را به لحاظ میزان خطر، دسته‌بندی نمایند؛ به افراد کم خطر و یا دارای خطر متوسط (افراد فاقد پرچم قرمز)، اجازه ایجاد حساب کاربری آنلاین با اصطکاک کم داده خواهد شد. به افراد پر خطر (مانند افرادی که نامشان در لیست نظارت دولتی قرار دارد)، پرچم قرمز داده می‌شود تا بعداً مورد بررسی بیشتر قرار گیرند. این افراد نیاز به بررسی‌های بیشتر از سوی پرسنل بانک دارند و پرسنل بانک به منظور انجام این بررسی‌ها، نیازمند دریافت اطلاعات بیشتر از این کاربران خواهند بود.
به نظر می‌رسد که صدها روش مختلف برای تأیید هویت مشتری وجود دارد. بنابراین، برای ایجاد فرایند تأیید هویت مشتری ، پرسش‌های اساسی زیر را در نظر داشته‌باشید:
آیا متقاضی همان کسی است که در فضای آنلاین ادعا می‌کند؟
آیا ویژگی‌های متقاضی، ممکن است پرچم قرمز را به خود اختصاص دهد؟
به همین منظور کاربر متقاضی افتتاح حساب اولا باید مراحلی را برای داشتن حساب طی کند.
مراحل معمول افتتاح حساب به صورت استاندارد
مرحله ۱. فرم آنلاین: متقاضی باید نام، نشانی و سایر اطلاعات مربوطه را ارائه دهد.
مرحله ۲. کاربر بایستی یک تصویر سلفی معتبر از خود بگیرد.
مرحله ۳. بررسی پایگاه داده: سازمان، پایگاه‌های داده گوناگون را بررسی می‌کند تا مطمئن شود که فرد، وجود خارجی دارد (عموماً بر اساس نام و تاریخ تولد انجام می‌گیرد).
مرحله ۴. بررسی نشانه‌های کلاهبرداری: سازمان ممکن است چندین نشانه کلاهبرداری، نظیر آی پی آدرس تلفن همراه، آدرس ایمیل و یا حتی سرعت تکمیل شدن فرم توسط کاربران را مورد بررسی قرار دهد.
مرحله ۵. غربالگری از طریق قوانین ضد پولشویی: به عنوان بخشی از قوانین ضد پولشویی، کاربر، از غربال لیست نظارت دولتی و لیست افرادی که تحت پیگرد قانونی می‌باشند، عبور داده می‌شود.
مرحله ۶. بررسی میزان ریسک و خطر: بر اساس بررسی‌های انجام شده، نتایج غربالگری و نشانه‌های کلاهبرداری، کاربران به لحاظ میزان خطراتی که ممکن است داشته باشند، دسته بندی می‌شوند؛ افراد با ریسک بالا، پرچم قرمز رنگی دریافت می‌کنند تا برای اتخاذ تصمیم نهایی، بعداً به صورت دستی مورد بررسی قرار گیرند.
مرحله ۷. پس از تأیید کاربران، آن‌ها همچنان به طور منظم تحت نظارت خواهند بود. این نظارت شامل نظارت بر معاملات، نظارت‌های مربوط به قوانین ضد پولشویی و نظارت‌های رفتاری (بررسی رفتارهای نامتعارف) خواهد بود.
افراد با ریسک پایین، به سرعت می‌توانند وارد مرحله تأیید شوند. به لطف فرایند خودکار غربالگری و احراز هویت آنلاین، این فرایند آسان، به میزان ۴۰% کارآمدتر از روش‌های دستی خواهد بود. این بدین معناست که مدت زمان تصمیم‌گیری برای تأیید افراد با ریسک پایین که در روش‌های سنتی حدود چند روز زمان می‌برد، به کمک این روش تنها چند دقیقه به طول می‌انجامد. با این حال، مدت زمان تصمیم‌گیری در خصوص افراد با ریسک بالا، به دلیل اینکه به بررسی‌های بیشتری نیاز دارند، ممکن است زمان بیشتری صرف کند، و گاهی به مدت ۴۸ تا ۷۲ ساعت به طول بیانجامد. اگر فرض کنیم که ۹۰% از متقاضیان دارای ریسک پایین و متوسط هستند، هزینه‌ای که صرف غربالگری آنلاین به طور خودکار خواهد شد و نیز اثربخشی آن، بسیار کمتر بوده، و تجربه کاربر را نیز، بهبود می‌بخشد.
زمانی که کاربر با موفقیت تأیید گردد، باز هم فرایند به پایان نمی‌رسد. پس از انجام همه موارد فوق، بانک‌ها بایستی به طور مداوم، مشتریان خود را تحت نظر داشته باشند تا مطمئن شوند که مشتریانشان واجدالشرایط باقی مانده‌اند، و هرگونه رفتار مشکوک را پرچم‌دار نمایند. این بخش از فرایند تأیید هویت مشتری ، «نظارت بر معاملات» خوانده می‌شود.
نظارت موسسات مالی بر معاملات کاربران
با نظارت بر معاملات، مؤسسات مالی بهتر می‌توانند هرگونه تغییرات رفتاری را در طول زمان در مشتریان خود تشخیص دهند و همواره مراقب شگردهای پولشویی باشند. این بدین معناست که بانک‌ها، بایستی بر هرگونه فعالیت مشکوکی که ممکن است نشان از پولشویی، جرایم مالی، فساد مالی، قاچاق مواد مخدر یا سایر فعالیت‌های مجرمانه داشته باشد، نظارت کنند. در واقع، معامله با رهبر یک باند قاچاق مواد مخدر، بسیار شک‌برانگیزتر از معاملات با مبالغ سر راست (مثلا ۱۰.۰۰۰ یورو) می‌باشد.
بنابراین، قانون‌گذاران به طور روز افزون، بانک‌ها را وادار می‌کنند تا نظارت بر معاملات را در فرایند تأیید هویت مشتری قرار دهند. همانطور که افراد در مراحل تأیید هویت رتبه‌بندی شده و در دسته‌های گوناگون قرار می‌گیرند، معاملات فردی نیز باید رتبه‌بندی شده و با الگوریتم‌های پیچیده‌تر ترکیب شوند تا رفتار معاملاتی مورد انتظار، با رفتار حقیقی مقایسه گردد و همواره ریسک و خطر مشتریان بانکی مورد بررسی قرار گرفته و به روز شود.
از آنجا که ممکن است نام مشتری هنگام افتتاح حساب در لیست نظارتی دولت و پیگرد قانونی قرار نداشته باشد اما بعدها نام او در این لیست‌ها ظاهر گردد، لذا لازم است تا فرایند غربالگری به طور مداوم انجام گیرد. بانک‌ها با بررسی‌های مداوم در پایگاه‌های اطلاعاتی (نظیر دفتر کنترل دارایی‌های خارجی، HMT، سازمان ملل و دیگر لیست‌های نظارتی دولتی، قانونی، اعتبارسنجی و غیره) و نیز از طریق هزاران منبع خبری، می‌توانند از هرگونه اتفاق نامتعارف مطلع شوند. اگر نام هر یک از مشتریان در چنین لیست‌هایی ظاهر گردد، بانک‌ها می‌توانند به سرعت آگاه شده، و اقدامات مربوطه را انجام دهند. این امر، به بانک‌ها این اطمینان را می‌دهد تا به موقع، از هرگونه تغییر در وضعیت مشتریان خود مطلع شوند.
استفاده از روش‌های بهتر برای تأیید هویت مشتریان و غربالگری‌های مربوط به قوانین ضد پولشویی، مؤسسات مالی را قادر می‌سازد تا الزامات قانون‌گذاران و نیازهای شرکای بانکی و حسابرسان خود را به کمک یک دنباله حسابرسی الکترونیکی از تمامی سیستم‌ها و اقدامات کاربران با مهر تاریخ و زمان، برآورده سازند. این روش‌ها، به بانک‌ها کمک می‌کنند تا با نظارت بر معاملات فعلی و پیشینه اطلاعاتی مربوط به معاملات و رفتارهای پیشین، الگوها و ضرر و زیان‌های آتی را شناسایی نمایند.
رویکرد روشن‌تر نسبت به فرایند تأیید هویت مشتری
رعایت الزامات شناخت مشتری و قوانین ضد پولشویی، حتی افتتاح حساب جدید را برای مؤسسات و بنگاه‌های اقتصادی، به یک پروسه طولانی و پیچیده تبدیل کرده است. در عین حال که تخمین‌های متفاوتی زده می‌شود، روند پردازش مشتریان توسط بانک‌ها به طور متوسط ۲۴ روز به طول می‌انجامد (تامسون روترز، ۲۰۱۷) و بسیاری گمان می‌کنند که به لطف قوانین و مقررات روزافزون، این شرایط صرفاً بدتر و بدتر می‌شود. علاوه بر طولانی بودن زمان، مشتریان از ارائه این حجم اطلاعات درباره خود، ناراضی هستند. اگرچه برخی از کاربران ممکن است چیزهایی برای مخفی کردن داشته باشند، اما بسیاری از آن‌ها به انجام این کار امتناع می‌ورزند؛ زیرا درخواست این حجم از اطلاعات را امری مزاحمت‌آمیز تلقی کرده، و معتقدند که دیگر مؤسسات چنین اطلاعاتی را درخواست نمی‌کنند (که اغلب اعتقاد درستی است).
هرچه این سخت‌گیری‌های قانونی و مدت زمان انجام پروسه بیشتر باشد، مشتریان بیشتری از دست می‌روند و اگر ارزش طولانی مدت این مشتریان از دست رفته را در نظر بگیریم، ضرر و زیان از دست دادن این مشتریان می‌تواند حتی بیشتر از ضرر و زیان‌های ناشی از کلاهبرداری‌ها باشد! اما در این باره خبرهای خوبی هم وجود دارد. تعداد فزاینده‌ای از بانک‌ها و فناوران، به دنبال راه‌های جدیدی برای اتوماتیک کردن فرایند تأیید هویت مشتری بوده، و در نتیجه، در تجربه مشتریان بهبودی حاصل شده، و کاهش چشمگیری در میزان ترک مشتریان و از دست رفتن آن‌ها به صورت آنلاین اتفاق خواهد افتاد. احتمالاً متوجه مقصود بنده شده‌اید! بنابراین، پیشنهاد می‌کنم که در جستجوی این فناوری‌ها باشید تا ببینید که چطور دقیقه‌ها و حتی ساعت‌ها در زمان پردازش مشتریانتان صرفه‌جویی خواهد شد. بازخوردها، قابل توجه و تقریباً فوری خواهند بود!
