در حوزه فناوری، بیومتریک ها برای احراز هویت کاربر در فضای دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرند. تکنولوژی بیومتریک از ویژگی‌های بدن انسان به عنوان رمز عبور استفاده می‌کند تا با حفاظت داده‌ها، آن‌ها را از دسترسی دیگران دور کند.
تفاوت احراز هویت بیومتریک و رمزهای عبور قدیمی
تفاوت بین احراز هویت سنتی و بیومتریک ، این است که در روش سنتی، از اطلاعاتی که کاربر باید به خاطر بسپارد بعنوان رمز عبور استفاده می‌شود و مسئله این است که اساسا ریسک سرقت رمزهایی که کاربر حفظ می‌کند بالا است. این درحالی است که، بیومتریک‌ها بر اساس آنچه که شما هستید و نه آنچه که می‌دانید، توسعه پیدا کرده‌اند؛ این نوع احراز هویت، از طریق تشخیص سریع بیومتریک قابل تایید است و استفاده از بیومتریک کاربر تنها راه دسترسی به حساب کاربری آن است و برای محافظت از اطلاعات کاربران، به رمزهای عددی و یا کدها نیاز نیست؛ کدهایی که کاربر همواره برای وارد شدن به حساب کاربری خود از آن‌ها استفاده می‌کند. فناوری بیومتریک ، شناسایی هویت در فضای دیجیتال را مطمئن‌تر، سریع‌تر و ایمن‌تر می‌سازد.
ویروس کرونا و تغییر رویکرد شرکت‌ها به سمت فضای دیجیتال
پاندمی کرونا باعث شده است شرکت‌ها به سمت بیومتریک و راهکارهای دیجیتال سوق یابند. دلیل آن جبران اثرات منفی این ویروس بر فعالیت‌های تجاری شرکت‌ها و تضمین ادامه فعالیت آن‌ها در این بحران جهانی است. وضعیت پیش آمده، مجددا تایید و تاکید می‌کند که قدرت روش احراز هویت با رمز عبور عددی، در حال کم شدن است. به عنوان مثال، از زمان پیدایش کرونا، سیستم بانکی و شرکت‌های مالی مجبور شده‌اند که یک راه‌حل پردازش دیجیتال، کاربرپسند و ایمن را برای مشتریان جدید خود ارائه دهند. مشتریانی که به باز کردن حساب، گرفتن وام، امضای اسناد دیجیتال و دسترسی به همه سرویس‌های آنلاین نیاز دارند.
انجمن جهانی اقتصاد (WEF) با اشاره به پاندمی کرونا تاکید دارد که کسب و کارها باید تغییر به سمت آینده بدون رمز را شروع کرده و احراز هویت بیومتریک را به عنوان راهکار جدی بگیرند. رویکرد احراز هویت غیرحضوری، شامل بیومتریک های صوت و یا تطابق چهره جهت تایید کاربر را شامل می‌شود که مراجعه حضوری را کاهش می‌دهد.
برای این منظور، نظام بانکی، سیستم سلامت، اپراتورهای تلفن همراه، بیمه، مدیریت عمومی و دیگر بخش‌ها به دنبال استفاده از راهکارهای جدید دیجیتال هستند. این راهکارها شامل شناسایی مشتری از راه دور، تایید هویت دیجیتال از طریق تشخیص زنده بودن تصویر (Liveness Detection)، یافتن محل اقامت و پرداخت‌های غیرحضوری هستند.
بیومتریک های غیرحضوری
امروزه، افراد بیشتر از همیشه نسبت به خطرات تماس با سطوح آلوده آگاهی دارند؛ سوال اینجا است که چرا رویکرد عملیات غیرحضوری، از تحویل پیتزا گرفته تا دروس مدرسه و مشاوره‌های پزشکی “هنجار جدیدی” است. در بعضی مواقع نمی‌توان از تماس مستقیم با سیستم‌های پرداخت ، ATM ها و کارت‌های شتاب و مثال‌هایی از این قبیل اجتناب کرد. این مثال یکی دیگر از موارد لزوم استفاده از بیومتریک ها، به ویژه چهره و صوت است.
اهداف بازار فناوری بیومتریک جهانی، توسعه فرصت‌ها در دولت، تجارت، بهداشت و بخش بانکداری است. انتظار می‌رود تا ۲۰۲۲ میزان اندازه بازار این فناوری به مقدار تخمینی ۳۲.۴ میلیارد دلار برسد و پیش‌بینی می‌شود نرخ رشد مرکب سالانه (CAGR) کسب و کارهای فعال در این فناوری در مدت مشابه ۱۵ درصد شود.
بیومتریک به عنوان نقطه عطف در عصر دیجیتال
نقاط قوت بازار جهانی فناوری بیومتریک ، افزایش تمرکز روی اطمینان و امنیت مربوط به احراز هویت کاربر در حوزه‌های تجاری و غیرتجاری است. در آینده، فناوری بیومتریک خواهد توانست گذرنامه الکترونیکی برای شناسایی اشخاص صادر و یا سیستم تشخیص چهره و صدا در بانکداری و شرکت‌های مالی را تقویت کند. احراز هویت در سامانه ثنا توسط قوه قضاییه نیز گواهی بر این مدعا می باشد. چشم‌انداز استفاده از فناوری بیومتریک در آینده توسعه مرزهای معمول دانش و استفاده از ویژگی‌هایی مانند بوی بدن، الگوی گوش، بیومتریک های لب و افزایش استفاده از حسگرهای پیشرفته است.
