چرا احراز هویت بیومتریک ایمن تر از رمز عبور است؟

با توجه به دامنه ورود به سیستم، کاربران و مشتریان هر روز باید به آن دسترسی داشته باشند، فرایند ذخیره کردن گذرواژه بارها و بارها نه تنها یک دردسر بلکه یک خطر امنیتی نیز محسوب شده است. از بانک ها و بیمارستان ها گرفته تا پردیس ها و دفاتر سازمانی، گذرواژه در حال تبدیل شدن به روشی قدیمی برای ورود به سیستم و رایانه است. به عنوان مثال، هکرها، کلاهبرداران و سارقان داده ها به طور مداوم در حال کشف روش هایی برای سرقت گذرواژه­ها هستند و برای اجرای فعالیت های مجرمانه­ی خود، به یکی از این گذرواژه­ ها احتیاج دارند. بنابراین جای تعجب نیست که در یک نظرسنجی اخیر، ۷۰ درصد از پاسخ دهندگان آمریکایی تکنولوژی احراز هویت بیومتریک ایمن را راحت تر از گذرواژه ­ها دانسته اند. برای شناسایی و تأیید هویت کاربر تنها یک اسکن از اثر انگشت، عنبیه، گوش یا چهره لازم است.

داده های بیومتریک به اندازه گیری ویژگی های اصلی بدن یا حتی بازده رفتاری وی مانند امضا یا صدا متکی هستند. با این حال، محبوب ترین نوع از داده­های بیومتریک، داده­های فیزیکی چهره هستند.

چرا احراز و تایید هویت بیومتریک ایمن­ تر از رمز عبور است؟

روش احراز هویت بیومتریک امن از داده های منحصر به فرد استفاده می کند این سطح از پیچیدگی و صراحت، که معمولاً در اکثر گذرواژه­ها وجود ندارد، در بالا نگه داشتن امنیت بسیار مهم است، خصوصاً از آنجا که گزارش Verizon در سال ۲۰۱۷ در مورد نقض داده ها تحقیقات نشان داد چهار مورد از پنج مورد نقض داده (۸۱٪) بر اثر گذرواژه­ی ضعیف و به سرقت رفتن آنها رخ داده است. در حالی که افراد می توانند گذرواژه های نامحدود دفاعی تولید کنند که رمزگشایی و کپی کردن آنها دشوار است، اما این واقعیت که گذرواژه ها به صورت جعلی تولید می شوند نیز دلیلی بر سرقت آنها است.

با این حال، این مورد برای داده ­های بیومتریک متفاوت است، زیرا الگوهایی که نشانگر یک هویت منحصر به فرد هستند به طور طبیعی وجود دارند. بنابراین ویژگی های بیولوژیکی به یک قسمت اساسی از هویت دیجیتالی شخص تبدیل می شوند و از جایی که در جسم فرد واقع شده است، تأیید می شوند.برخلاف گذرواژه­ها یا کدهایی که ممکن است به مرور فراموش شوند، داده های بیومتریک در شخص باقی می­مانند، زیرا این ویژگی های جسمی و رفتاری وی است.

استفاده از احراز هویت بیومتریک آسان است

به­ خاطر سپردن گذرواژه ­ها دردسر ساز است. به جای این کار، بیشتر مردم ترجیح می دهند از کد مشابهی در سیستم عامل های مختلف استفاده کنند. در ایالات متحده، به طور میانگین ​​کاربر حداکثر ۱۳۰ سرویس آنلاین را به یک حساب ایمیل متصل می کند. این مسئله خطر از دست دادن دسترسی به چندین حساب را به محض سرقت رمز عبور واحد افزایش می دهد.

احراز هویت بیومتریک ایمن، نیازی به وارد کردن گذرواژه کاربر در سیستم عامل دیگر یا خطر هک شدن در برنامه ها هنگام بازیافت رمز ورود مشابه را از بین برده است. تمام کاری که کاربر هنگام دسترسی به دستگاه یا برنامه یا اجازه دادن به کاری باید در یوآیدی انجام دهد این است که یک ویدیوی سلفی از خود بگیرید. این سیستم امکان تأیید آسان را به لطف استفاده از سنسورهایی که چندین داده ویژگی های جسمی یا رفتاری یک فرد را می خوانند، فراهم می کند.

احراز هویت بیومتریک در برابر اکثر حملات سایبری ایمن است

رایج ترین تهدیدات امنیت سایبری به صورت حملات فیشینگ و اخیراً سرقت هویت از طریق جعل هویت می گیرد. حملات فیشینگ به گونه ای اجتماعی طراحی شده است که کاربران را فریب دهد تا از داده های شخصی خود دست بکشند یا آنها را وادار به کلیک یا بارگیری پرونده ای می کنند که به مهاجمین دسترسی آسان به سیستم آنها را می دهد. قسمت اساسی حمله فیشینگ این است که چگونه ظاهراً یک درخواست قانونی به نظر می رسد تا قربانی جزئیات امنیتی خود را در یک درگاه ورودی جعلی تایپ کند.

حملات فیشینگ هنگام استفاده از داده های بیومتریک از طریق احراز هویت چند عاملی ، کمتر رخ می دهد. این زمانی است که سیستم هنگام راه اندازی برنامه یا تأیید یک معامله نه تنها به رمز ورود بلکه به اسکن واقعی ویژگی های جسمی یا رفتاری فرد نیز نیاز دارد.

به عنوان مثال، محبوبیت برنامه های بانکداری تلفن همراه در سال های اخیر، بانک ها را بر آن داشته است که برای پیچیده­تر کردن انجام معاملات کابران از طریق این برنامه، به احراز هویت بیومتریک روی بیاورند. هم اکنون شرکت ها در حال افزایش امنیت در برابر کلاهبردارانی هستند که از سلفی های قربانی برای جعل هویت در هنگام اسکن تشخیص چهره استفاده می کنند.

پیشرفته ترین سیستم های احراز هویت بیومتریک غیر حضوری یک ابزار تشخیص زنده بودن دارند که تشخیص و تعیین اینکه آیا کسی که در مقابل سنسورها قرار می­گیرد، یک انسان زنده است یا یک کلاهبردار را انجام می‌دهد. بیشتر این تکنولوژی‌ها دارای پروتکل های امنیتی شامل دستورالعمل هایی برای کاربر مثل چشمک زدن، باز کردن دهان یا پاسخ به سوالی می­باشد که جعل اینها دشوار است.

تکنولوژی تشخیص زنده بودن یوآیدی با بررسی نور منعکس شده از چهره کاربر و ابعاد چهره امنیت بالایی را در فرایند احراز هویت چهره حاکم کرده است.

هر چه بیشتر سازندگان دستگاه­هایی مانند اپل و سامسونگ اسکنرها و سنسورها را در سیستم های خود قرار دهند، شرکت های بیشتری از احراز هویت بیومتریک ایمن برای بهبود ویژگی های امنیتی خود استفاده می­ کنند.