فناوری های بیومتریک دیگر عضو جدایی‌ناپذیر زندگی در عصر جدید شده است. از کاربردهای آنها می‌توان به حفاظت اطلاعات کاربران در گوشی‌های هوشمند، استفاده از آنها برای ورود به فضای مجازی به جای رمز عبور قدیمی و احراز هویت در زمان ثبت نام برای سرویس جدید اشاره کرد. چهره، اثر انگشت، عنبیه چشم، صدا و روش‌های دیگر که در سرتاسر زندگی فیزیکی و دیجیتالی کاربران تکثیر شده‌اند نمونه‌هایی از بیومتریک‌ها هستند که از آنها برای تسهیل دسترسی و مدیریت آن، احراز هویت کاربران و جلوگیری از دسترسی کلاهبرداران مجازی از هویت کاربران استفاده می‌شود.
فناوری های بیومتریک و هویت دیجیتال
اما نکته‌ای که توجه به آن اهمیت فراوانی دارد این است که همه فناوری‌های بیومتریک از لحاظ کارکرد یکی نیستند. درکل، کارکرد همه فناوری‌های بیومتریک، همانطور که از اسم آنها پیداست، ارزیابی ویژگی‌های منحصر به‌فرد بیولوژیکی یا صفات رفتاری کاربران و مقایسه آن ویژگی‌ها و صفات است. اما فناوری‌های بیومتریک از لحاظ عملکردی به دو دسته فناوری‌های بیومتریک اولیه و هوشمند تقسیم می‌شوند.
کارکرد برخی از فناوری‌های بیومتریک، ساده است، به این معنا که عملیات ارزیابی و مقایسه و تایید آنها همواره با یک روش ثابت انجام می‌پذیرد. در آن سو، فناوری‌های بیومتریک هوشمند، با تلفیق هوش مصنوعی و یادگیری ماشین تقویت می‌شوند و در هر بار که مورد استفاده قرار می‌گیرند، بهبود یافته و سازگارتر، قوی‌تر، سریع‌تر و مقیاس‌پذیرتر می‌شوند. به این معنا که می‌توان از آنها به کاربران بیشتر و با دقت بسیار بالاتری سرویس ارائه داد. فناوری بیومتریک هوشمند جنبه‌ای بنیادین از یک روند گسترده‌تر است. جنبه‌ای که سایت FindBiometrics آن را “هویت هوشمند” می‌خواند؛ یک فناوری کلیدی برای آینده دیجیتالی.
مزیت‌های تلفیق فناوری های بیومتریک و هوش مصنوعی
هوش مصنوعی اصطلاح مهم و ارزشمندی است که بعضا و به اشتباه، برداشت‌ها و اصطلاحات نادرستی از آن بین مردم رواج پیدا می‌کند. وقتی صحبت از هویت بیومتریک هوشمند می‌شود، این اصطلاحات نادرست مانع درک صحیح اصطلاحاتی چون فناوری بیومتریک چهره، احراز هویت و تداوم تایید هویت می‌شوند. اصطلاحاتی که جمعا، مولفه‌های اصلی زنجیره اعتماد را تشکیل می‌دهند. نگرانی‌ها در مورد حریم خصوصی کاربران، سوء ظن ناشی شده از گزارشات تعصبی در سیستم‌های نظارت و گمان به اینکه سیستم اثبات هویت در پروسه‌ای تمام وقت توسط عناصر انسانی کنترل می‌شود، همگی اشتباهات رایجی هستند که جلوی درک درست فناوری بیومتریک هوشمند در احراز و تایید هویت کاربر را می‌گیرند.
برخلاف این تصورات نادرست، هوش مصنوعی، از هر لحاظ، تاثیرات بنیادینی بر فناوری‌های بیومتریک می‌گذارد. از ایجاد یک فرآیند ایجاد و تداوم اعتماد گرفته تا تطابق عکس، احراز هویت و تشخیص زنده بودن تصویر کاربر (Liveness Detection) نقش بسزایی در پیشرفت این فناوری ایفا می‌کند. هوش مصنوعی با سه مزیت بزرگ زیر می‌تواند به طور موثر، همه جنبه‌های چرخه احراز هویت را بهبود بخشد:
- تقویت سرعت، دقت و مقیاس‌پذیری احراز و تایید هویت؛
- کاهش هزینه‌های احراز و تایید هویت؛
- جلوگیری از تهدیدات جدید و اضطراری کلاهبرداران.
اما ارزش تلفیق فناوری‌های بیومتریک هوشمند با روش‌های معمول شناسایی و احراز هویت، بیشتر از چیزی است که در مورد آن بیان می‌شود. هوش مصنوعی یک ابزار ضروری برای شناسایی جعل هویت است و توانایی شرکت‌های نوین امروزی را جهت سازگاری و مقابله با تهدیداتی که دائما در حال به‌روز رسانی هستند، بالا می‌برد. احراز هویت سامانه ثنا نمونه ای از بروز رسانی سیستم احراز هویت با تلفیق بیومتریک و هوش مصنوعی است که با همکاری یوآیدی در حال انجام می باشد. در غیاب تکنولوژی هوشمند هویت، شاهد روند شکست چارچوب‌های امنیتی مسئول در زمینه نقض داده‌های تاریخی که در دهه قبل تعریف شده‌اند، هستیم؛ درحالی که کلاهبرداری‌ها در حال افزایش است. بدون هوش مصنوعی و Liveness Detection ، کلاهبرداران فریب و کلاهبرداری را به سادگی شکستن رمز یاد می‌گیرند و مصرف‌کنندگان اعتماد خود را نسبت به چیزی که زمانی به عنوان احراز هویت قدرتمند یاد میشد، از دست می‌دهند.
