آیا تا کنون به این موضوع فکر کرده‌اید که در احراز هویت دیجیتالی ویدیو سلفی امن‌تر است یا پسورد؟ شما خودتان کدام گزینه را بیشتر ترجیح می‌دهید؟ برای پاسخ به این سوال در این مطلب همراه ما باشید.
قبل از این که بخواهیم به مبحث ویدیو سلفی و مقایسه آن با پسورد بپردازیم، بررسی برخی از نکات خالی از لطف نیست. افراد به طور روز افزون از موبایل خود برای ایجاد حساب‌های کاربری جدید و دسترسی به آن حساب‌ها در هر جایی استفاده می‌کنند.
به همین خاطر تعجبی ندارد که زیست‌سنج‌های چهره محور در حال جایگزین شدن با حسگرهای اثرانگشت، پین‌کد یا گذرواژه‌ها هستند. طبق تحقیقات صورت گرفته توسط “کانترپوینت ریسرچ” بیش از ۱ میلیارد تلفن هوشمند در سال ۲۰۲۰ به فناوری تشخیص چهره مجهز خواهند شد.
هرچه افراد بیشتری از قابلیت تشخیص چهره در تلفن‌های هوشمند (به عنوان مثال فیس آیدی در گوشی‌های اپل) استفاده کنند، افراد بیشتری با این قابلیت آشنا شده و مسیر استفاده از این فناوری هموارتر خواهد شد. طبق پژوهش صورت گرفته توسط “اکسپریان” ۷۴ درصد مشتریان در سراسر جهان زیست‌سنج‌های فیزیکی را به لحاظ امنیت اطلاعاتشان ایمن‌تر از گذرواژه‌ها می‌دانند. پیشتر این رقم ۴۳ درصد بود.
مزایای استفاده از ویدیو سلفی برای احراز هویت
احراز هویت دیجیتالی به وسیله دوربین سلفی یا ویدیو سلفی چند ثانیه بیشتر زمان نمی‌برد و زیست‌سنج‌های چهره محور ۳بعدی را تبدیل به گزینه قابل اعتمادتری نسبت به گذرواژه‌ها، احراز هویت پیامک محور یا احراز هویت‌های دانش‌‌محور سنتی (رمز و گذرواژه) کرده است.
پیشرفت‌های صورت گرفته در زمینه بازشناسی چهره، پرداخت با استفاده از دوربین سلفی را ممکن ساخته است. در صورتی که شخص یک عکس خوب در نور مناسب بگیرد، مستقیما به دوربین نگاه کند، عینک و روسری نداشته باشد و چهره خود را درهم نکند، نرم‌افزار تشخیص چهره قادر است هویت وی را با دقت ۹۹ درصد احراز کند.
میزان دقت سیستم‌های بازشناسی چهره به کیفیت عکس بستگی دارد و هر اندازه که کیفیت عکس بالاتر باشد، دقت در تشخیص چهره به همان اندازه بالا خواهد بود.
کیفیت تصویر گرفته شده از چهره در ویدیو سلفی معمولا با ۳ عامل سنجیده می‌شود
- حالت شخص (ژست)
- نور
- حالت چهره.
این سه عامل را اختصارا PIE می‌نامند. بالا رفتن سن، کاهش وزن و ریش و سبیل در میزان دقت این سیستم‌ها نقش دارند. بنابراین لازم است تا هر از گاهی عکس جدید به این سیستم‌ها معرفی کنید.
حال سوال اینجاست که “پرداخت با سلفی” تا چه اندازه در مقابل هکرها و کلاهبرداران ایمن است؟ یکی از ریسک‌های احتمالی “حملات جعلی” است. حمله جعلی یعنی شخص خرابکار تلاش می‌کند تا با استفاده از عکس چاپ شده، ویدیوی دیجیتالی (حمله پاسخ) یا ماسک صورت (حمله ماسک ۳ بعدی) خودش را به جای شخص دیگری جا بزند.
از آنجایی که افراد می‌توانند به راحتی عکس دیگران را از شبکه‌های اجتماعی آنان برداشته و قفل موبایلشان را باز کنند، جعل چهره یکی از بزرگترین ریسک‌های امنیتی محسوب می‌شود.
اما آیا این فناوری واقعا به معنای آن است که شما می‌توانید با خیال راحت گذرواژه‌هایتان را به فراموشی بسپارید؟ پاسخ کوتاه به این سوال این است: در آینده نزدیک شاید.
بانک‌ها برای تایید هویت و شناسایی افراد از فناوری‌های تشخیص صدا و بازشناسی چهره استفاده می‌کنند. از آنجایی که ماشین‌ها می‌توانند نحوه صحبت یا نوع نگاه کردن افراد را بیاموزند، می‌توان این فناوری‌ها را ابزاری قابل اطمینان برای شناسایی و احراز هویت تلقی کرد.
شرط کارآیی سیستم تشخیص صدا این است که میزان تفاوت صدای شما و صدای دیگران میبایست همیشه بیشتر از میزان تفاوت صدای شما با صدای خودتان در محیط های مختلف باشد. این مسئله برای سیستم‌های «بازشناسی چهره» نیز صدق می‌کند. شما میبایست بیشتر از هر شخص دیگری شبیه چهره تعریف شده در سیستم باشید. اما در عمل، همیشه اینطور نیست. هر قدر یک سیستم صداها و چهره‌های بیشتری را با یکدیگر مقایسه کند، احتمال اینکه چهره ۲ نفر را مشابه یکدیگر تشخیص دهد بیشتر است.
عوامل بسیاری می‌توانند بر صدای شما پشت گوشی تلفن تاثیر بگذارند. عواملی چون: میکروفون معیوب، خستگی، گلودرد، خوردن ادویه کاری یا جا به جایی دندان‌های مصنوعی. تمامی این عوامل باعث می‌شوند صدای شما با صدای تعریف شده از خودتان در سیستم، متفاوت باشد. همانطور که گفته شد، این موضوع برای سیستم‌های بازشناسی چهره نیز صدق می‌کند. ریش، سبیل، تغییر رنگ پوست، آرایش، عینک، نور و پوشش صورت همگی از عواملی هستند که چهره شما را تغییر می‌دهند.
این موضوع احتمال اینکه بانک‌ها بدون شناسایی دقیق افراد تماس گیرنده یا ویدیو سلفی گیرنده، آن‌ها را تنها طبق ادعایشان تایید کنند بالا می‌برد. بنابراین برای شناسایی دقیق افراد در آینده نزدیک، همچنان نیازمند یک روش دیگر برای شناسایی هستیم. پین‌کد و گذرواژه همچنان روش‌هایی هستند که می‌توان به آن‌ها اتکا کرد.
سیستم‌های تشخیص چهره، تشخیص عنبیه و لب‌خوانی همگی روش‌های بصری هستند که می‌توانند مورد سرقت قرار گرفته یا به وسیله عکس و فیلم جعل شوند.
داده‌های بیومتریک بیشتر در احراز هویت
در حالت کلی ما دو راه‌حل پیش روی خود داریم:
- استفاده از اطلاعات محرمانه بیشتر (که به معنای حفظ کردن موارد بیشتر است.)
- ترکیب روش‌های مختلف زیست سنجی.
متاسفانه روشی‌های مبتنی بر دوربین برخی اوقات استفاده زیادی ندارند. به عنوان مثال، شخص میبایست رو به دوربین باشد، عینک نداشته باشد، صورت و چشمانش توسط لباسش پوشیده نباشد، نور محیط مناسب باشد و در محیط‌هایی مرطوب همچون حمام استفاده نشود.
در احراز هویت توسط چندین سیستم بیومتریک نیز با ترکیب کردن روش های مختلف می توان دقت احراز هویت بیومتریک را افزایش داد و در نهایت ویدیو سلفی می تواند امن تر از پسورد باشد.
