انتقال مقادیر زیادی پول به صورت یکجا به طور قطع در کشورهای مختلف جلب توجه می‌کند. در واقع، بسیاری از کشورها قوانین مبارزه با پولشویی (AML) دارند که بر اساس آن، تراکنش‌های مالی با ارزشی بیشتر از یک مقدار مشخص باید به عنوان تراکنش‌های مشکوک به مقامات گزارش شوند. این دقیقاً همان چیزی است که مجرمان نمی‌خواهند در حال تلاش برای جابجایی پول‌های غیرقانونی با آن مواجه شوند. بنابراین یکی از راه‌هایی که آن‌ها برای کاهش جلب توجه از آن استفاده می‌کنند، تقسیم انتقالات پول بزرگ به تراکنش‌های کوچکتر است که گزارش‌های اجباری قوانین مبارزه با پولشویی را فعال نمی‌کند. این تکنیک به عنوان اسمورفینگ “smurfing” شناخته می‌شود. در این مقاله از پلتفرم احراز هویت یوآیدی به توضیح معنای اسمورفینگ در پولشویی می‌پردازیم. با ما همراه باشید.
روشهای پولشویی در سیستم بانکی
پولشویی در سیستم‌های بانکی به معنای تلاش برای پنهان کردن منشأ غیرقانونی پول از طریق فرآیندهایی است که به نظر قانونی می‌آیند. در این روش‌ها، مجرمان به دنبال این هستند که پول به‌دست‌آمده از فعالیت‌های غیرقانونی مانند قاچاق مواد مخدر، تروریسم، یا فساد به طریقی وارد سیستم‌های مالی قانونی شود تا منشأ آن مبهم بماند.
مقاله پیشنهادی: پولشویی چیست
روشهای رایج پولشویی در سیستم بانکی شامل موارد زیر است:
- اسمورفینگ (Smurfing)
- استراکچرینگ
- قاچاق نقدی حجیم
- پولشویی مبتنی بر تجارت
- پولشویی از طریق معاملات املاک
- شرکت‌های پوسته‌ای و تراست‌ها
- پولشویی از طریق کازینو و قمار
- پولشویی سایبری
- پولشویی تراکنشی
در ادامه، به بررسی روش اسمورفینگ در پولشویی می‌پردازیم.
اسمورفینگ در پولشویی چیست؟
اسمورفینگ در زمینه پولشویی به فرایند تقسیم یک مبلغ بزرگ پول به مقادیر کوچکتر و سپس واریز هر مقدار به صورت جداگانه اطلاق می‌شود. هدف از این کار اجتناب از گزارش شدن این تراکنش‌ها به مقامات به عنوان تراکنش‌های مشکوک، مطابق با قوانین مبارزه با پولشویی(AML)، مبارزه با تامین مالی تروریسم (CFT)و مقابله با تامین مالی اشاعه تسلیحات (CPF) است.
اسمورفینگ یک جرم مالی محسوب می‌شود، زیرا به دلیل هدفش در مخفی کردن منبع غیرقانونی وجوه، با پولشویی ارتباط دارد.
چرا این روش اسمورفینگ نام گرفته است؟
گفته می‌شود که اصطلاح “اسمورفینگ” از شخصیت‌های کارتونی “اسمورف‌ها” گرفته شده است؛ قبیله‌ای از الف‌های کوچک و آبی که شبیه به هم هستند و معمولاً پروژه‌های بزرگ‌تر را به وظایف کوچکتر تقسیم می‌کنند تا هر عضو قبیله بتواند به سادگی آن‌ها را مدیریت کند. به همین ترتیب، “اسمورفینگ” فرایند جابجایی مقادیر زیادی پول به مبالغ کوچکتر (و اغلب بین چندین نفر) است تا هدف بزرگ‌تر یعنی پنهان کردن منبع غیرقانونی پول محقق شود.
برای اولین بار این اصطلاح در زمینه تولید غیرقانونی مواد مخدر استفاده شد. در این مورد، به کارگیری چندین همدست برای خرید مقادیر محدودی از مواد شیمیایی از فروشندگان مختلف اشاره داشت. هدف این بود که از محدودیت‌های قانونی در خرید مقادیر زیاد این مواد از یک فروشنده به صورت یکجا عبور کنند.
استراکچرینگ در پولشویی و تفاوت آن با اسمورفینگ
اصطلاحات “اسمورفینگ” و “استراکچرینگ” گاهی در زمینه پولشویی به صورت جایگزین هم استفاده می‌شوند. از برخی جهات، هر دو به یک عمل اشاره دارند: تقسیم مقادیر بزرگ پول قبل از واریز یا انتقال آن‌ها برای اجتناب از گزارش‌دهی مقرراتی. اصطلاح “استراکچرینگ” به تراکنش‌هایی اشاره دارد که به گونه‌ای “ساختاربندی” می‌شوند که بیشترین مقدار ممکن از پول در یک زمان جابجا شود، اما نه به قدری زیاد که گزارش فعالیت‌های مشکوک الزامی شود.
هر دو روش استراکچرینگ و اسمورفینگ غیرقانونی هستند. اما تفاوت اصلی بین آن‌ها این است که استراکچرینگ می‌تواند با وجوه قانونی انجام شود. سپرده‌گذار ممکن است نیازی به پنهان کردن منبع پول خود نداشته باشد، اما به دلایل دیگر به دنبال اجتناب از گزارش‌دهی مقرراتی است. با اسمورفینگ، هدف از اجتناب از گزارش‌دهی دقیقاً به این دلیل است که عاملان باید پنهان کنند که پول از منابع غیرقانونی آمده است.
از جنبه دیگر، ” استراکچرینگ” نام دیگری برای فاز دوم پولشویی است که به آن “لایه‌بندی” نیز گفته می‌شود. این زمانی است که مجرمان پول غیرقانونی را که وارد سیستم مالی کرده‌اند جابجا می‌کنند تا برای آن سابقه تراکنش ایجاد کنند، به طوری که پیگیری آن به فعالیت‌های غیرقانونی دشوارتر شود. در این زمینه، “اسمورفینگ” را می‌توان به عنوان یک تاکتیک خاص برای لایه‌بندی یا ساختارسازی (استراکچرینگ) در نظر گرفت. در واقع، اسمورفینگ می‌تواند در هر مرحله‌ای از پولشویی استفاده شود.
عملکرد اسمورفینگ چگونه است؟
بسیاری از کشورها دارای آستانه ارزش مشخصی برای تراکنش‌های مالی هستند (معمولاً حدود ۱۰ هزار دلار آمریکا). به همین دلیل، مؤسسات مالی موظف هستند که هر تراکنشی با ارزش برابر یا بیشتر از این آستانه را به مقامات به عنوان تراکنشی مشکوک گزارش کنند. هدف اسمورفینگ این است که از این مقررات عبور کند تا توجه به منبع غیرقانونی پول جلب نشود.
مجرمان می‌توانند از تکنیک‌های مختلفی برای پنهان کردن اینکه در حال اسمورفینگ هستند، استفاده کنند. به عنوان مثال، ممکن است واریزهای کوچک به چند حساب مختلف انجام دهند (به جای واریز مکرر به یک حساب) تا طوری به نظر برسد که پول به نهادهای مختلف ارسال می‌شود. در واقعیت، هر یک از این حساب‌ها ممکن است تحت کنترل دیگر مجرمان باشد. سپس این حساب‌ها پول را به یک یا چند حساب مرکزی منتقل می‌کنند (احتمالاً با استفاده از اسمورفینگ برای جلوگیری از نظارت مقرراتی).
یکی دیگر از تاکتیک‌های محبوب اسمورفینگ، قاچاق پول غیرقانونی به یک کشور خارجی با قوانین مالی کمتر سخت‌گیرانه است. مجرمان می‌توانند با سرمایه‌گذاری مبالغ کوچک در بخش‌های مختلفی مانند قمار، تبادل ارز خارجی، تجارت ارزهای دیجیتال و بازارهای سهام، اسمورفینگ انجام دهند.
سپس می‌توانند پول قانونی را از طریق دارایی‌هایی مانند ارزهای خارجی، کریپتو یا املاک با ارزش بالا (از جمله خانه‌ها، جواهرات، آثار هنری، یا خودروهای لوکس) به حساب‌های داخلی خود منتقل کنند. باز هم می‌توانند از اسمورفینگ استفاده کنند تا مؤسسات مالی و مقامات مشکوک نشوند یا مجبور به گزارش جابجایی دارایی‌ها نشوند.
جایگذاری در پولشویی
جایگذاری (Placement) اولین و یکی از مهم‌ترین مراحل در فرآیند پولشویی است. در این مرحله، مجرمان تلاش می‌کنند تا وجوه غیرقانونی که از فعالیت‌های مجرمانه به دست آمده‌اند، به سیستم مالی قانونی وارد کنند. این وجوه معمولاً به صورت نقدی به دست می‌آیند و ممکن است از طریق فعالیت‌هایی نظیر قاچاق مواد مخدر، فساد، دزدی یا تقلب ایجاد شده باشند. هدف در این مرحله آن است که پول‌های غیرقانونی به گونه‌ای وارد جریان مالی شوند که کمتر جلب توجه کنند و امکان رهگیری آن‌ها کاهش یابد.
جایگذاری در پولشویی مهم‌ترین بخش پولشویی است زیرا پول‌های غیرقانونی هنوز به صورت نقد هستند و به آسانی می‌توانند توسط مقامات قانونی یا نهادهای نظارتی ردیابی شوند. ورود این وجوه به سیستم مالی رسمی بدون اینکه جلب توجه کند یا به عنوان درآمد غیرقانونی شناسایی شود، یکی از چالش‌های اصلی برای مجرمان است. در این مرحله، اگر پول‌های نقدی به درستی جایگذاری نشوند، ممکن است ردیابی آن‌ها توسط بانک‌ها، نهادهای نظارتی و واحدهای مبارزه با پولشویی آسان‌تر باشد.
نمونه‌هایی از اسمورفینگ
نوع خاصی از اسمورفینگ که اغلب برای پولشویی از مرزهای بین‌المللی استفاده می‌شود، به نام “cuckoo smurfing” شناخته می‌شود. در این روش، مجرمان با کارکنان فاسد مؤسسات مالی همکاری می‌کنند تا مقادیر کوچکی از پول غیرقانونی را در حساب‌های گیرندگان تراکنش‌های بی‌خبر واریز کنند. در این میان، آن‌ها پول قانونی اولیه را برای خود نگه می‌دارند.
در اینجا خلاصه‌ای از نحوه عملکرد نسخه ساده این روش آمده است:
- شخصی قصد دارد پولی را برای فردی دیگر، معمولاً در خارج از کشور، ارسال کند. او به بانک، اتحادیه اعتباری، یا سایر خدمات مالی برای انتقال پول مراجعه می‌کند.
- یک کارمند فاسد مؤسسه مالی یا کسب‌وکار خدمات مالی جزئیات انتقال را به یک مجرم می‌دهد.
- مجرم ترتیب می‌دهد که مبلغ غیرقانونی برابر با ارزش مبلغی که فرستنده قصد داشت ارسال کند، از طریق همدستان و واسطه‌ها به حساب گیرنده واریز شود. این افراد معمولاً از اسمورفینگ (یعنی واریزهای کوچک در طول زمان) استفاده می‌کنند تا از جلب توجه و نیاز به گزارش تراکنش‌های مقرراتی جلوگیری کنند.
- پس از واریز پول غیرقانونی، کارمند فاسد مؤسسه مالی یا کسب‌وکار خدمات مالی مبلغ اصلی پول قانونی را به مجرم تحویل می‌دهد.
در برخی موارد، مجرمان در هر دو سوی فرستنده و گیرنده عمل می‌کنند و یکی به دیگری بدهکار است. در چنین شرایطی، کارمند فاسد مؤسسه مالی یا کسب‌وکار خدمات مالی در سوی فرستنده ممکن است به مجرم در سوی گیرنده دستور دهد که از طریق اسمورفینگ پول را به حساب گیرنده واریز کند. سپس، آن‌ها پول را از شخص فرستنده می‌گیرند و به حساب‌های تحت کنترل مجرم در سوی فرستنده واریز می‌کنند.
در نهایت، یک مجرم پول کثیف را تحویل می‌دهد و پول تمیز دریافت می‌کند. در این میان، گیرنده معمولاً بی‌اطلاع است که پولی که دریافت کرده از منبع غیرقانونی آمده است. همچنین، معمولاً نه فرستنده و نه گیرنده نمی‌دانند که هیچ پولی به طور مستقیم بین آن‌ها منتقل نشده است. فقط به نظر می‌رسد که یک نفر پول پرداخت کرده و دیگری پول را دریافت کرده است.
مقاله پیشنهادی: انواع کلاهبرداری اینترنتی
چگونه می‌توان از اسمورفینگ جلوگیری کرد؟
چگونه یک مؤسسه مالی می‌تواند به‌طور قابل‌اعتماد نشانه‌های وقوع اسمارفینگ را تشخیص دهد یا از وقوع آن جلوگیری کند؟ در اینجا چند استراتژی برای اجرا آورده شده است:
۱. آموزش کامل کارکنان
جلوگیری از اسمورفینگ با درک درست کارکنان مؤسسات مال از این پدیده و خطرات آن آغاز می‌شود. باید به آن‌ها آموزش داده شود که چگونه نشانه‌های هشداردهنده اسمورفینگ را شناسایی کنند—ترجیحاً از طریق سناریوهای مطالعه موردی—و چطور به درستی این موارد را گزارش دهند. همچنین، کارکنان باید از آخرین تغییرات و انواع جدید اسمورفینگ و سایر جرایم مالی و هرگونه تغییرات در قوانین و مقررات که بر نظارت آن‌ها تأثیر می‌گذارد، مطلع باشند.
۲. اتخاذ کنترل‌های قوی برای شناسایی مشتری (KYC)
مطمئن‌ترین راه برای جلوگیری از اسمورفینگ، جلوگیری از ورود مجرمان به سیستم مالی است. یک مؤسسه مالی باید سیستم‌های کافی برای احراز هویت مشتری و ارزیابی ریسک در مراحل اولیه و همچنین نظارت مستمر داشته باشد. این سیستم‌ها باید بتوانند تشخیص دهند که آیا مشتری جدید همان فردی است که ادعا می‌کند، و بر اساس فعالیت‌های گذشته او، میزان ریسک نگهداری او به عنوان مشتری را تعیین کنند. همچنین باید توانایی تشخیص فعالیت‌های مالی معمول و غیرمعمول برای مشتری را داشته باشند.
یوآیدی، سامانه احراز هویت در ایران، برای جلوگیری از بروز هر گونه جعل هویت، سیستم احراز هویت قوی و پیشرفته‌ای را به سازمان‌ها و موسسات ارائه می‌دهد که قابلیت ادغام با تمامی پلتفرم‌ها را دارد.
برای اطلاعات کامل در مورد وب سرویس احراز هویت یوآیدی کلیک کنید.
۳. نظارت بر تراکنش‌ها و داده‌های مرتبط با کمک فناوری
مؤسسات مالی باید تراکنش‌ها را بررسی کنند تا متوجه شوند که آیا مسئله مشکوک در آن‌ها وجود دارد یا خیر. هدف اصلی اسمورفینگ این است که تراکنش‌ها مشکوک به نظر نرسند. بنابراین، مؤسسات مالی نیاز به رویکردی جامع‌تر برای شناسایی اسمورفینگ دارند: تحلیل گروهی از تراکنش‌ها با داده‌های غنی شده.
سیستم‌های AML (ضد پولشویی)، به ویژه آن‌هایی که از یادگیری ماشین و سایر فناوری‌های هوش مصنوعی استفاده می‌کنند، می‌توانند به گونه‌ای تنظیم شوند که الگوهای غیرمعمول در تراکنش‌ها را شناسایی کنند. این داده‌ها شامل موارد زیر می‌شوند:
- میزان تراکنش‌ها
- مکان آغاز تراکنش‌ها
- سرعت انجام تراکنش‌ها
- استفاده‌کنندگان از یک حساب یا حساب‌های مختلف و دستگاه‌های مورد استفاده
- روش انجام تراکنش‌ها
- و میزان تطابق تراکنش‌ها با فعالیت‌های مالی گذشته کاربر
با داشتن دید وسیع‌تر از اکوسیستم تراکنش‌ها، شناسایی نشانه‌های اسمورفینگ آسان‌تر می‌شود.
مقاله پیشنهادی: هوش مصنوعی چیست
نتیجه‌گیری
در پایان باید گفت که اسمورفینگ به عنوان یکی از تکنیک‌های پیچیده و پرکاربرد در دنیای پولشویی، به مجرمان این امکان را می‌دهد تا مبالغ بزرگی از پول غیرقانونی را بدون جلب توجه مقامات به سیستم مالی وارد کنند. این روش با تقسیم کردن وجوه به تراکنش‌های کوچکتر و پراکنده، به دنبال دور زدن مقررات مبارزه با پولشویی است. استفاده از اسمورفینگ، به ویژه در حوزه‌های مالی و بین‌المللی، نشان‌دهنده پیچیدگی‌های مداوم مبارزه با پولشویی و اهمیت نظارت‌های دقیق‌تر در بانک‌ها و مؤسسات مالی است. افزایش آگاهی و استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته در شناسایی و مقابله با اسمورفینگ می‌تواند نقش مهمی در جلوگیری از این فعالیت‌های غیرقانونی داشته باشد و به حفظ سلامت سیستم‌های مالی جهانی کمک کند.
اگر به دنبال افزایش امنیت کسب‌وکار خود هستید و می‌خواهید هر گونه احراز هویت جعلی و اقدامات کلاهبردارانه را در اولین گام کشف کنید، سامانه احراز هویت یوآیدی در کنار شماست. یوآیدی خدمات خود را به سازمان‌ها و موسسات مختلف ارائه می‌دهد که از میان مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به ثبت نام ثنا و احراز هویت آن به کمک یوآیدی اشاره کرد.
سوالات متداول
قاطر پول یا Money Mule به افراد مجرمی گفته می‌شود که نقشی کلیدی در فرآیند اسمورفینگ دارند و به طور عمدی یا ناخودآگاه پول را از طریق حساب‌های بانکی مختلف جابجا می‌کنند. هدف قاطرهای پول این است که شناسایی تراکنش‌های مشکوک را دشوارتر کنند، زیرا یک تراکنش بزرگ معمولاً توجه بیشتری را جلب می‌کند تا چندین سپرده کوچکتر.
استراکچرینگ به تقسیم مقادیر بزرگ پول برای جلوگیری از گزارش شدن آن اشاره دارد، اما ممکن است با وجوه قانونی انجام شود. در مقابل، اسمورفینگ همیشه برای پنهان کردن منبع غیرقانونی پول استفاده می‌شود.
اسمورفینگ یک تکنیک برای پولشویی و فرار از نظارت‌های قانونی است که چالش‌های بزرگی برای مؤسسات مالی ایجاد می‌کند. درک و مقابله با اسمورفینگ برای کارشناسان مبارزه با جرایم مالی ضروری است تا سازمان‌های خود را از ریسک‌های قانونی، مالی و اعتباری محافظت کنند.
